Het is niet zo dat je op een welbepaalde plaats aan de kant van het bevroren meer de rand kan optillen en daar een wijze zal zien zitten die je antwoord geeft op al je vragen, al is het maar iets cryptisch, in de trant van
“Er is geen brood meer jongen."
Of dat er dan een zachte arm verschijnt die je naar binnen trekt en je alles voelen laat zoals je denkt dat het later voelen zal, dat wat je zo lang al zo graag voelen wil, en wat je tot hiertoe denkt gemist te hebben.
Was het maar waar.
Of denken wij, jij en ik, elk aan een ander bevroren meer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten