Ooit mocht ik eens meefietsen met iemand die precies wist wie ik was.
“Jazeker,” zei hij op zo’n manier dat ik meteen dacht te weten hoe de vork op de as paste. Hij keek mij daarbij olijk aan en nog voor ik op die voor de hand liggende vraag was gekomen beantwoordde hij ze al:
“Uiteraard, ik weet ook wie ik ben!"
“En dus zijn we uitgepraat.”
wilde ik dit vreemde gesprek maar meteen afsluiten.
“Tot op zekere hoogte, maar mocht jij er later nog iets willen aan toevoegen. Dat je veranderd bent bijvoorbeeld, laat het dan gerust weten.
“Afgesproken,” zei ik weer een van die dingen waarvan ik de reikwijdte altijd pas veel later inschat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten