Niets voelt zo onprettig dan een gesprek voeren met de liftster die halsstarrig naar rechts kijkt.
Ik vroeg waar zij precies heen wilde en zij vertelde dat in de buurt van daar of daar wel volstond, maar dat ik niet te veel vragen moest stellen omdat zij nogal eenzelvig was. Ik zei dat ik dat ook nogal ben en om het op een of andere manier te illustreren ontboezemde ik ook dat zij pas de tweede liftster was in mijn leven. (Of beter, de eerste, want de eerste liftster in mijn leven was eigenlijk een lifter.)
Of ik toen ook zo praatgraag was gebleken, want zij vond mij enorm praatgraag.
Ik ontkende met klem dat ik praatgraag ben en ik hoopte dat zij mij echt geloven zou. Wat waarschijnlijk het geval was, want zij eiste dat ik haar onmiddellijk weer liet uitstappen. Daar had ik uiteraard niets op tegen.
Niets is zo beklemmend als liften met een chauffeur die niets zegt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten