Voor mij in de bus zaten twee jonge vrouwen die nog niet veel wisten van het één en van het ànder. Dus greep ik mijn kans en tikte de ene op haar schouder.
Zij schrok zich rot.
“Verdomme, wat wil jij?”
“Waarschijnlijk ben ik jullie redder,” zei ik meteen.
“Jij lijkt mij helemaal geen redder. Redders zien er heel anders uit, en dienen zich ook niet op deze manier aan.”
Dat zij noch van het één, noch van het ànder wisten, was nu wel duidelijk. Toch besloot ik dat het misschien niet het juiste moment was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten