Als in trance kwam zij met een dampend teiltje mijn zitkamer binnen en begon zich nauwgezet te wassen naast de buffetkast.
Zonder waarschuwing of schroom.
Verbijsterd liet ik haar begaan, maar toch wilde ik weten:
"Moet dat nu echt hier?"
"Nog even, hier, en hierachter nog," antwoordde zij hijgend en zij reikte nog wat dieper in enkele plooien.
Dat geeft toch geen pas!
"Zo. Klaar,"
zij leek tevreden en ook enigszins gerustgesteld.
"Waarom moet dat nu juist hier?" vroeg ik.
"Wat?"
"Deze vertoning."
"Hoezo?"
"Je staat je hier open en bloot te wassen!"
"Ik? Wassen?"
"Die teil, en dat sponsje!" wees ik naar de bewijzen
"Dat betekent niets. Daar hangt een schilderij, maar ik verwijt ù toch niet een kunstminnaar te zijn?"
Het is op deze manier dat ik tal van dingen beleef die ik verkeerd begrijp en die bij navraag heel anders in de steel zitten dan ze ogenschijnlijk lijken. Ik ben zo iemand die het leven niet begrijpt en ook geen kunstminnaar.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten