“Je denkt toch niet dat je het dààr zal terugvinden?”
“Het moet hier toch ergens zijn.”
“Ach man, het komt wel weer voor de dag. Je hebt het waarschijnlijk weer ergens neergelegd zonder er bij na te denken. Kijk eens naast de telefoon!”
“Daar heb ik al wel drie keer gekeken.”
“En op het toilet?”
“Op het toilet? Daar laat ik zoiets toch niet liggen?”
“Als je even wacht dan help ik je zoeken.”
“Nee, laat maar, ik zoek zelf wel, dan ben ik zeker.”
5 opmerkingen:
je kluts kwijt zijn, hoe vervelend...
Een psychosomatische aan-
doening, daar gok ik op !
het venijn zit in de staart
voor gewebkijk, jevski en Leen:
Het is eigenlijk niet zo venijnig bedoeld. Het gaat eigenlijk over mezelf. Ik ben een heel verstrooid iemand, maar anderzijds ben ik letterlijk ook een goede zoeker. Als hier in huis iets zoek raakt dan vind ik het, tot nu toe toch, gegarandeerd terug. Alleen kan ik het niet hebben dat men mij daar bij helpt, omdat dan altijd dingen worden verzet of verlegd, en dat brengt mijn zoektactiek in de war.
@blogbaas, na uw uitleg, zie ik de situatie met een blik van herkenning helemaal voor me...
Een reactie posten