Vorige week ben ik, op wiens voorspraak weet ik niet, ontvoerd door buitenaardse wezens. Zij wilden weten wat dat nu precies is, een ideaal huwelijk! En zij zouden mij opensnijden om te kijken of het iets met de inborst heeft te maken als ik het hen niet vertelde. Het heeft mij alle overredingskracht gekost om hen van dat idee af te brengen.
"Is jouw huwelijk dan niet ideaal?" vroeg kapitein Zwork mij na tal van onmenselijke martelingen, tegen de middag van mijn derde dag gevangenschap.
"Maar neen, het is wel fantastisch, maar zeker niet ideaal."
Daar had hij niet van terug en toen liet hij mij vier uur lang vastgeketend hangen aan de atoomreactor van zijn ruimteschip, terwijl hij zich met Zwalla, zijn bevallige dienares en stuurvrouw terugtrok om, wat hij noemde, te confereren.
"Goed," zei hij met uitgeputte stem, "Zwalla en ik hebben geconfereerd en wij nemen genoegen met het fantastische," waarna hij mij netjes terug afzette op de hoek van onze straat, daar waar hij mij een paar dagen eerder had opgeslurpt met de opslurper van zijn ruimtetuig.
"Ik heb je nog zo gezegd niet op te scheppen over ons ideale huwelijk," was het eerste wat ik zei tegen mijn vrouw, voor ze de kans kreeg opmerkingen te maken over die rode nagelstriemen op mijn rug.
3 opmerkingen:
Dit is de derde adem, veronderstel ik.
voor jevski:
Ik weet het niet zeker, ik vind het wat te gezocht.
Uw aanvoelen is vanzelfsprekend doorslaggevend, Blogbaas, maar u hebt volgens mij een vertekend beeld van (de waarde van) uw creaties. U hiphopt voortdurend.
Ik heb de wetenschap noch recht van spreken in pacht, maar ik vind dit stukje opnieuw opmerkelijk : bondig, gevat, worstelend met essentie, snedig (Zwalla, zeg nu zelf) en grandioos plottend (rode nagelstriemen op uw eigenste rug).
Wat meer, Blogbaas, wat meer zelfvertrouwen.
(gnmal)
Een reactie posten