donderdag 4 september 2008
Over mijn contacten met mensen die opgingen in het niets
Ik heb mij ooit verdiept in het wel en wee van mensen die opgingen in het niets.
Zelf drukken zij zich uiteraard anders uit over hun situatie en geven zij er de voorkeur aan hun bestaan met andere bewoordingen te omschrijven, waarbij zij vaak lange en ingewikkelde zinnen gebruiken, een kenmerk dat met zich meebrengt dat zij gaan uitwijden over andere dingen die minder of helemaal niets, dit laatste is geen woordspeling, met de kern van de zaak te maken hebben.
Ik moest dan ook altijd heel goed nadenken waarover we het hadden, telkens als ik met mensen die in het niets opgingen sprak.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Mensen die opgaan in het niets, dat heeft wel iets... of vind u dat ik in deze die mensen overschat?
Charmantwerpen
voor charmantwerpen:
Opgaan in het niets, het is geen sinecure! Het wordt vaak zelfs ONDERschat!
In lange uitwijdingen zeggen dat ze op willen gaan in het niets? Tsk, dan zijn ordinaire aandachtstrekkers. Opgaan is iets dat je doet.
voor vryage@hotmail.com:
Neen, u hebt hem niet helemaal. Het zijn de mensen die reeds in het niets vertoeven die daarover lang uitwijden....
Ik ken er ook!
Euh... mezelf.
voor zapnimf:
Om eerlijk te zijn was dit stukje uiterst cynisch bedoeld en daarom heb ik niet de indruk dat u echt tot de mensen die in het niets opgingen behoort over wie ik het hier heb.
Een reactie posten