(Een avontuur van Alma Zichtopzee)
IV.
“Het is misschien vreemd dat ik het vraag meneer Reptiels, maar wat dééd u precies vanavond rond halfnegen?” vroeg Alma Zichtopzee kwansuis.
“Ik luisterde op de radio naar een life opvoering van Carmen, de opera van Bizet. Het was net afgelopen toen u aanbelde.”
Dit antwoord deed Alma Zichtopzee’s wenkbrauwen fronsen op de voor inspecteur Van Heel o zo vertrouwde manier! Het aloude signaal om naar zijn dienstwapen te grijpen!
“Die life uitzending van Carmen vanavond op de radio werd toch vervangen door een ander programma meneer Reptiels? Daartoe werd vanmiddag besloten wegens het schielijke overlijden van Antonio Castreras en Carlo Falsetti, de tenor die de rol van Don José zingt en zijn vervanger. Indien u thuis was dan had u geweten dat in de plaats een studio opname van The Desert Music voor koor en orkest op tekst van William Carlos Williams van Steve Reich werd uitgezonden. Werk van een heel ander kaliber! De programmawijziging werd vanmiddag in het nieuws van vier uur publiek bekend gemaakt,” sprak Alma Zichtopzee op docerende toon.
“En op basis daarvan meent u zomaar te kunnen stellen dat ik niet thuis was en sterker nog, dat ik Eleonore heb omgebracht. Maar wat is mijn motief dan? Welk motief zou ik in godsnaam moeten hebben?” antwoordde Reptiels scherp.
“Het meest mannelijke motief dat er bestaat: vanitas, meneer Reptiels. Uw grenzeloze ijdelheid die u influistert dat het normaal is, misschien zelfs wel enigszins opwindend, om naakt de politie te woord te staan. Diezelfde ijdelheid die u laat denken dat het wel eens niet goed zou kunnen zijn voor uw reputatie als uit de boekhouding van Eleonore Schlüsselbein zou blijken dat u haar compagnon bent en actief de meisjes inwijdt in het werk dat van hen verwacht wordt. Als dat uitlekt, kan u fluiten naar uw benoeming van voorzitter van de rechtbanken van koophandel. Uw ijdelheid fluisterde u in dat uw compagnon mogelijk voor problemen zou zorgen in de toekomst, en dàt wilde u in de kiem smoren."
Met een snelle beweging hief Reptiels de machete omhoog voor zijn keel.
“Jan, hou hem tegen,” riep Alma, maar inspecteur Van Heel had die aansporing niet nodig en, alert als hij was, had hij Reptiels al in de boeien nog voor die zichzelf de keel had kunnen doorsnijden.
“Neen meneer Reptiels,” vermaande Alma terwijl zij voorzichtig de gevallen machete, waarop beslist nog DNA sporen van Eleonore Schlüsselbein op te vinden waren, aan inspecteur Van Heel overhandigde, “een tsjak is een offerwapen, desnoods om een leven te offeren uit ijdelheid, maar het is geen zelfmoordwapen meneer Reptiels. U zult zich moeten verantwoorden voor een rechtbank. Aan de rechter om uit te maken op welke manier u moet boeten.”
***
“Zeg eens Alma,” vroeg Van Heel de volgende avond, toen hij in haar riante appartement was uitgenodigd om een glas te drinken op de zoveelste opgeloste misdaad, “hoe wist jij zo ineens van die programmawijziging? “
“Dat wist ik helemaal niet, er was zelfs geen programmawijziging, maar er waren duidelijke aanwijzingen die dreigden verloren te gaan in de komende uren. Het was dus primordiaal dat ik Reptiels uit zijn tent kon lokken. Ik gokte daarbij op zijn toch wel het onwelvoeglijke overschrijdende ijdelheid. Zo was er de glimmend schoongemaakte tsjak, of schedelkliever, van de Twa. Het is gewoon heiligschennis om die schoon te maken, laat staan op te blinken als een kappersmes, dat druist in tegen alle rechtvaardigheidsgevoel van de Twa. Ik vond het verbazingwekkend dat Reptiels, die gerenommeerd is om zijn grote respect voor de cultuur van dat pygmeeënvolk het wapen zo grondig schoon had gemaakt. Dat was waarschijnlijk ook de reden waarom hij het zo vaak streelde. Een vorm van schuldgevoel, alsof het hem niet lekker zat. En dan was er zijn naaktloperij. Het was duidelijk dat hij pas van onder de douche kwam, waarschijnlijk om bloedsporen af te spoelen. Het feit dat hij zo ijdel was om zijn naakte hebben en houden aan ons te tonen stelde mij echter in staat een klein theorietje van me te testen, namelijk het feit, al is het nu geen hypothese meer Jan, dat zijn rechterteelbal duidelijk lager hing dan zijn linker. Mijn observaties in andere zaken leerden mij dat bij moordenaars de rechterteelbal, na het plegen van een moord met voorbedachten rade ongeveer twaalf uur lang, làger komt te hangen dan de linkerteelbal. Het is geweten dat bij mannen normaal de linkerteelbal het laagst hangt. Al die elementen samen boden mij genoeg zekerheid om de gok te wagen.
Grijnzend keek Van Heel Alma aan. Wat was zij toch slim!
IV.
“Het is misschien vreemd dat ik het vraag meneer Reptiels, maar wat dééd u precies vanavond rond halfnegen?” vroeg Alma Zichtopzee kwansuis.
“Ik luisterde op de radio naar een life opvoering van Carmen, de opera van Bizet. Het was net afgelopen toen u aanbelde.”
Dit antwoord deed Alma Zichtopzee’s wenkbrauwen fronsen op de voor inspecteur Van Heel o zo vertrouwde manier! Het aloude signaal om naar zijn dienstwapen te grijpen!
“Die life uitzending van Carmen vanavond op de radio werd toch vervangen door een ander programma meneer Reptiels? Daartoe werd vanmiddag besloten wegens het schielijke overlijden van Antonio Castreras en Carlo Falsetti, de tenor die de rol van Don José zingt en zijn vervanger. Indien u thuis was dan had u geweten dat in de plaats een studio opname van The Desert Music voor koor en orkest op tekst van William Carlos Williams van Steve Reich werd uitgezonden. Werk van een heel ander kaliber! De programmawijziging werd vanmiddag in het nieuws van vier uur publiek bekend gemaakt,” sprak Alma Zichtopzee op docerende toon.
“En op basis daarvan meent u zomaar te kunnen stellen dat ik niet thuis was en sterker nog, dat ik Eleonore heb omgebracht. Maar wat is mijn motief dan? Welk motief zou ik in godsnaam moeten hebben?” antwoordde Reptiels scherp.
“Het meest mannelijke motief dat er bestaat: vanitas, meneer Reptiels. Uw grenzeloze ijdelheid die u influistert dat het normaal is, misschien zelfs wel enigszins opwindend, om naakt de politie te woord te staan. Diezelfde ijdelheid die u laat denken dat het wel eens niet goed zou kunnen zijn voor uw reputatie als uit de boekhouding van Eleonore Schlüsselbein zou blijken dat u haar compagnon bent en actief de meisjes inwijdt in het werk dat van hen verwacht wordt. Als dat uitlekt, kan u fluiten naar uw benoeming van voorzitter van de rechtbanken van koophandel. Uw ijdelheid fluisterde u in dat uw compagnon mogelijk voor problemen zou zorgen in de toekomst, en dàt wilde u in de kiem smoren."
Met een snelle beweging hief Reptiels de machete omhoog voor zijn keel.
“Jan, hou hem tegen,” riep Alma, maar inspecteur Van Heel had die aansporing niet nodig en, alert als hij was, had hij Reptiels al in de boeien nog voor die zichzelf de keel had kunnen doorsnijden.
“Neen meneer Reptiels,” vermaande Alma terwijl zij voorzichtig de gevallen machete, waarop beslist nog DNA sporen van Eleonore Schlüsselbein op te vinden waren, aan inspecteur Van Heel overhandigde, “een tsjak is een offerwapen, desnoods om een leven te offeren uit ijdelheid, maar het is geen zelfmoordwapen meneer Reptiels. U zult zich moeten verantwoorden voor een rechtbank. Aan de rechter om uit te maken op welke manier u moet boeten.”
***
“Zeg eens Alma,” vroeg Van Heel de volgende avond, toen hij in haar riante appartement was uitgenodigd om een glas te drinken op de zoveelste opgeloste misdaad, “hoe wist jij zo ineens van die programmawijziging? “
“Dat wist ik helemaal niet, er was zelfs geen programmawijziging, maar er waren duidelijke aanwijzingen die dreigden verloren te gaan in de komende uren. Het was dus primordiaal dat ik Reptiels uit zijn tent kon lokken. Ik gokte daarbij op zijn toch wel het onwelvoeglijke overschrijdende ijdelheid. Zo was er de glimmend schoongemaakte tsjak, of schedelkliever, van de Twa. Het is gewoon heiligschennis om die schoon te maken, laat staan op te blinken als een kappersmes, dat druist in tegen alle rechtvaardigheidsgevoel van de Twa. Ik vond het verbazingwekkend dat Reptiels, die gerenommeerd is om zijn grote respect voor de cultuur van dat pygmeeënvolk het wapen zo grondig schoon had gemaakt. Dat was waarschijnlijk ook de reden waarom hij het zo vaak streelde. Een vorm van schuldgevoel, alsof het hem niet lekker zat. En dan was er zijn naaktloperij. Het was duidelijk dat hij pas van onder de douche kwam, waarschijnlijk om bloedsporen af te spoelen. Het feit dat hij zo ijdel was om zijn naakte hebben en houden aan ons te tonen stelde mij echter in staat een klein theorietje van me te testen, namelijk het feit, al is het nu geen hypothese meer Jan, dat zijn rechterteelbal duidelijk lager hing dan zijn linker. Mijn observaties in andere zaken leerden mij dat bij moordenaars de rechterteelbal, na het plegen van een moord met voorbedachten rade ongeveer twaalf uur lang, làger komt te hangen dan de linkerteelbal. Het is geweten dat bij mannen normaal de linkerteelbal het laagst hangt. Al die elementen samen boden mij genoeg zekerheid om de gok te wagen.
Grijnzend keek Van Heel Alma aan. Wat was zij toch slim!
SLOT
4 opmerkingen:
Wel wel!
De rechter teelbal: een polygraaf avant la lettre!
Dat zal wel zijn dat Van Heel moest grijnzen.
Ik denk dat het gerechtelijk apparaat (wat heet) bijzonder verguld zal zijn met deze wetenschap. Het stellige verband tussen het hanggedrag van de re-testis en een moord met voorbedachten rade lijkt me bovendien erg kostenbesparend.
voor sodade:
Alle gekheid op een stokje, maar tot nader order is deze theorie nog altijd niet wetenschappelijk weerlegd!
Ik ben nu al even geïntrigeerd door Jan van Heel. Niet in het minste omdat hij Alma persoonlijk kent, maar ook omdat hij U persoonlijk kent, zoals ik afleid uit zijn vermeldinge in de zijbalk.
Gewoon geïntrigeerd dus.
Vermelding.
zonder e.
Hoewel: e's interessant kunnen zijn. Leerde ik pas uit les Revenentes.
Een reactie posten