De poort naar het verleden

In het midden van het vlakke land stond een soort schans.

Het is dus toch waar.
Zij bestaat: De poort naar het verleden.
De plaats waar eenieder die met zielenpijn door het leven moet, genezing vinden kan.

Zij zag er verbluffend eenvoudig uit. Een helling met aan de ene kant een trap met een leuning en aan de andere kant een afgrond met daarin het verleden. Zomaar zichtbaar.

We hadden dubbel geluk. Net toen wij de schans ontdekten zagen wij een meisje naar boven gaan. Een klein verward meisje.

Zij bleef wel drie uur lang in de afgrond kijken. Dan kwam zij weer naar beneden. Wij konden het van haar gezicht, van haar hele houding, aflezen: voortaan zou alles beter gaan! Zij leek eensklaps een stuk groter.

Soms gebeurd het dat een gekwelde ziel de afgrond inspringt, naar het verleden.

Met die schepsels komt het nooit meer goed.