Eigenbelang

Het is altijd mogelijk dat er straks nog iemand langs komt om mij te executeren. Of niet mij, maar wel mijn vrouw en kinderen. Om mij te straffen.

Waarvoor?

Ik zou het niet weten, maar je weet nooit en je mag er niet van uitgaan dat alles in het leven goed afloopt.

Bovendien zal ik ooit wel eens iets misdaan hebben, ik ben niet perfect.

Als er niemand komt dan zal ik voortaan toch maar nóg meer mijn best doen om geen mensen te kwetsen. Dat is maar een kleine moeite en ik hoef daar niks voor terug want ik doe het toch maar uit eigenbelang, zoals uit het bovenstaande blijkt.

Trouwring

"Je trouwring? Erna, verdomme toch, waarom zit je daar mee te spelen hier op het strand. Ik denk niet dat we die terugvinden."
"Fred, wordt nu niet kwaad, ik doe het toch ook niet met opzet."

Hij heeft het gevraagd!

"Mams, je had gelijk! Hij heeft het gevraagd!"
"Wat nu weer schat?"
"Of ik hem wilde pijpen."
"Och dat, maak je geen zorgen, dat gaat wel over. Als hij het weer vraagt begin dan over zijn loon, dat kalmeert altijd."

De redding van de aarde

Proloog

Zager & Evans was een Amerikaans rock-pop duo uit eind jaren '60 en begin jaren '70. Het duo is genoemd naar de leden Denny Zager en Rick Evans.

Zager & Evans zijn het meest bekend van hun single In the Year 2525 die geschreven is door Rick Evans. Het liedje waarschuwt over de gevaren van technologie. "In the Year 2525" was een hit in 1969 en stond in de zomermaanden vier weken lang op de eerste plaats van de Nederlandse Top 40. Het nummer belandde ook op de eerste plaats in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Hierna behaalde het duo geen successen meer.


"In The Year 2525 (Exordium & Terminus)"

In the year 2525
If man is still alive
If woman can survive
They may find........

In the year 3535
Ain't gonna need to tell the truth, tell no lies
Everything you think, do, or say
Is in the pill you took today

In the year 4545
Ain't gonna need your teeth, won't need your eyes
You won't find a thing to chew
Nobody's gonna look at you

In the year 5555
Your arms are hanging limp at your sides
Your legs got nothing to do
Some machine, doing that for you

In the year 6565
Ain't gonna need no husband, won't need no wife
You'll pick your son, pick your daughter too
From the bottom of a long glass tube

In the year 7510
If God's a comin' he ought to make it by then
Maybe he'll look around himself and say
``Guess it's time for the Judgement day''

In the year 8510
God's gonna shake his mighty head
He'll either say ``I'm pleased where man has been''
Or tear it down and start again

In the year 9595
I'm kinda wondering if man's gonna be alive
He's taken everything this old earth can give
And he ain't put back nothing...

Now it's been 10,000 years
Man has cried a billion tears
For what he never knew
Now man's reign is through
But through the eternal night
The twinkling of starlight
So very far away
Maybe it's only yesterday...

In the year 2525
If man is still alive
If woman can survive
They may find.......

(Bron: Wikipedia)

Het is een raadsel hoe een protesthymne uit de jaren '60 van de twintigste eeuw na Christus (op aarde) het voorwerp van jarenlange studie, ja haast aanbidding, is geworden op de planeet Zsjfnfureod vdp, in het 6² kwadrant in de vierde dimensie van het heelal. Maar wat er ook van zij, de Zsjfnfureodeaanse wijsgeren puurden uit bovenstaande karamellenverzen een boodschap van wanhoop gepaard met een kreet om hulp.

"Di pliniit iirdi virkiird in niid. Hit is inzi plicht di iirdbiwinirs ti hilpin. Wizins dii intillictiiil bikwiim ziin im zilki intirstilliir prichtigi himnis ti criïrin, virdiinin illi migiliiki hilp. Ins giliif virplicht ins diirtii."
"Indirdiid Virk, ji hibt giliik. Di Zsjfnfiriidiiinsi Fidiritii hiift riids iin gizintschip ifgiviirdigd."
"Wit iin viirbiild vin giid bistiir! Wii is di iitvirkirini?"
"Iizpitchiz Imli."
"Iin iitstikindi kiizi."
"Imli is gistirin virtrikkin in zil ivirmirgin ip iirdi ziin."

(Aardbewoners die ooit de kans krijgen Zsjfnfureodeanen te horen spreken zullen erkennen dat het op het tsjilpen van kleine vogeltjes lijkt, maar niet geheel onverstaanbaar is.)

De poort naar het verleden

In het midden van het vlakke land stond een soort schans.

Het is dus toch waar.
Zij bestaat: De poort naar het verleden.
De plaats waar eenieder die met zielenpijn door het leven moet, genezing vinden kan.

Zij zag er verbluffend eenvoudig uit. Een helling met aan de ene kant een trap met een leuning en aan de andere kant een afgrond met daarin het verleden. Zomaar zichtbaar.

We hadden dubbel geluk. Net toen wij de schans ontdekten zagen wij een meisje naar boven gaan. Een klein verward meisje.

Zij bleef wel drie uur lang in de afgrond kijken. Dan kwam zij weer naar beneden. Wij konden het van haar gezicht, van haar hele houding, aflezen: voortaan zou alles beter gaan! Zij leek eensklaps een stuk groter.

Soms gebeurd het dat een gekwelde ziel de afgrond inspringt, naar het verleden.

Met die schepsels komt het nooit meer goed.

Psst!

"Pssst....," siste zij.

Het was alsof hij het in Keulen hoorde donderen.

Een gat

Ik ben nu al een paar jaar niet verliefd meer.

"Hoe kan dat nu? We zijn toch getrouwd?" merkte zij beteuterd op.
"En toch is het zo. Het voelt als een gat vanbinnen."
"Als een gat?"
"Ja."

Iedereen weet wat er met gaten gebeurt.

Het salesteam

- Het ziet er niet naar uit dat we vandaag wèl veel gaan verkopen.
- Ik blijf erbij dat de commerciële naam van onze tomaten de mensen afschrikt.
- Hoezo? Afschrikt? Regel één van een commerciële campagne is toch de aandacht van de potentiële klant te trekken?
- Dat zal wel, maar "Verse bokkenkloten" is misschien een tikkeltje tè non mainstream.

Sombrero

- Ik heb een klein hoofd.
- Nou en?
- Mijn hoofd is echt héél klein. Té klein!
- Jij die altijd beweert dat size niet mattert?
- Ja, maar hier gaat het wel om mijn hóófd!
- Ging het niet om wat je er mee doet?
- Natuurlijk. Dat ook. Maar ik zal nooit een sombrero kunnen dragen als het nodig is.
- Jij een sombrero? Vergeet dat maar. Zolang wij samen zijn hoef jij geen sombrero.

Fikkie

Pas nadat ik het drieëntwintig keer had voorgedaan begon Fikkie het te begrijpen!

Wat zou ik zonder Fikkie zijn?

Jan en Ingrid

- Nu begrijp ik je toch niet hoor, Ingrid.
- Ach mallerd, dat geeft toch niet. Je vertrouwt me toch?

Doordeweeks

- Ken ik u niet ergens van?
- Ik dacht het niet.
- Toch komt u mij bekend voor.
- Tja, ik heb een nogal doordeweeks gezicht.
- En ik ook maar een doordeweeks geheugen.
- Misschien ligt het daar wel aan?
- Zou best kunnen. Kopje koffie straks?

Spraff en het geluk

Gehaast loopt Spraff de clown door de straten van de stad.
Op zoek naar het geluk dat hij telkens achter de volgende hoek meent aan te zullen treffen, maar dat hem telkens weer ontsnapt.

Hij durft het niet te roepen, bang om het verder weg te jagen.

"Geluk! GELUK!! GELUK!!!"

Die dekselse Spraff.

Op die manier weet het geluk toch nooit dat het wordt nagezeten door een clown?

Jan en Ingrid en de Man

- Hoe zou de wereld er uitzien als mannen naast al hun andere talenten ook nog eens aan hun eigen ballen konden likken? Zoals honden.
- Je hebt gelijk Jan. Als er één ding is wat de man in zijn man zijn nog meer in de verf kan zetten is het dat wel!
- Meen je dat?
- Natuurlijk. Ik zie het helemaal voor mij: jij op de sofa tijdens de rust van een of andere voetbalwedstrijd rustig aan je ballen likkend terwijl ik sta te strijken.
- Je hebt het weer erg te pakken.
- Jij bent begonnen!

Citaat

De halfvolwassenen zijn thans in heel de wereld een probleem en vooral dan in de V.S. Men weet eigenlijk niet goed wat met hen aan te vangen, hoe hen te onttrekken aan hun fanatieke drijverijen, die soms tot ontzettende en verontrustende dolle streken aansporen.

Volksgazet 1956

Hoe zou het tegenwoordig zijn met die onttrokkenen?

Spreekwoord

Waren complimenten geld,
dan was ik welgesteld!

Waarin ik mij vergelijk met Pebo en tot een definitief besluit kom...

Pebo heeft geen vakantie.
Wat is hij een gelukkig man.

Monter staat hij op.
Hij douchet.
Hij scheert zich.
Hij laat de hond uit.
Hij ontbijt.
Hij zoent zijn vrouw ten afscheid.
... en rijdt dan zingend naar zijn werk.

Daar wachten hem tal van zinvolle klussen.

Als daar zijn:

- post sorteren
- koffie zetten (met de Nespresso!)
- zijn e-mail lezen
- post beantwoorden
- adviezen verstrekken
- collega's moed inpraten.
- e-mail beantwoorden
- ruziënde partijen verzoenen
- archieven optimaliseren
- telefoneren

Pebo heeft geen vakantie.

En ik?

Uit verveling ben ik mij voor een nieuwe vorm van gymnastiek gaan interesseren: de autotomie. Ik verzeker u, eens ik het onder de knie heb zullen de stukken eraf vliegen!

Die nieuwe en inspannende bezigheid betekent echter ook dat ik een weekje geen teksten meer zal plaatsen. Daarna hoop ik fris en monter weer aan de slag te kunnen.

Blogbaas

Dat vakantiegevoel

Ik verveel mij te pletter en toch heb ik nog drie weken vakantie voor de boeg.

DRIE VOLLE WEKEN!

Dit is mij nog nooit overkomen (vervelen, bedoel ik)

Ja, ik zou kunnen leren:

- bridgen
- kunstschilderen
- zeilen
- mijn vrouw te bedriegen
- asfaltgieten
- java-programmeren
- zweven
- schrijven zonder fouten
- vriendelijk zijn tegen de buren
- pottenbakken
- Indisch koken
- sudoku's creëren
- ...

Evenwel, telkens ik dan voor een van zulke projecten sta zakt de lust mij in de schoenen.

Straks probeer ik misschien nog onderstaand wagentje ineen te flansen, al garandeer ik niks.



En in de kast zie ik een fles sterke drank naar mij lonken. Een verlokkelijke optie?

De ontelbaren

De ontelbaren kwamen redelijk ongelegen, dat kan ik u wel verzekeren.
Maar hun verzoek was dermate prangend dat ik hen moeilijk de deur kon wijzen.
Sterk tegen de zin van mijn vrouw ontving ik hen in ons salonnetje, van waaruit zij na vier dagen palaveren, aangesterkt met sterke koffie, vermoedelijk weer huiswaarts keerden.

Prothese

Aangezien zijn linkeroorschelp verkeerd aangenaaid werd kreeg S. een speciale bril.

Zwangerschap

- Als ik het wil hebben over zijn aankomend vaderschap verandert hij altijd van onderwerp.
- Drink je niet te veel?

Op naar nieuwe omhelzingen!

Al onze omhelzingen

- Weet je nog hoe wij elkaar omhelsden toen in februari 1992?
- Ja hoor. Onvergetelijk. En die omhelzing in november 2001? Zegt dat je nog iets?
- Gekkerd! Alsof ik dat zou kunnen vergeten... En augustus 1999 dan, zo téder. Zo zácht!!!
- Ja, zes weken later is toen onze oudste geboren. Ook al onvergetelijk.
- Ja, hoe we elkaar toen omhelsden vergeet ik ook nooit meer. Ons geluk kon niet op.
- Eigenlijk waren al onze omhelzingen onvergetelijk.
- Ja. Behalve die toen...
- Och die! Ja, dat was wat anders...

Peba (vervolg 2)

Pebo heeft het nooit verwacht. Hij hield het tot voor kort onmogelijk.

Alles onder controle, dat was zijn motto.

Maar kijk, misschien zien we hem over dertig jaar wel lustig hengelen met Bas, zijn gezonde zoon. Of shoppen met een pracht van een dochter, (maar daar heb ik nog geen illustratie of naam voor gevonden.)

Pebo (vervolg)

En toen?

Plots.

Wat een consternatie!
Wat een heisa!!

Pebo heeft iets aan te kondigen.
En wat voor iets!!!

Hij wordt vader.

En wat meer: hij begrijpt zijn Peba weer!

Alles is nog goed, alles is nog fijn. Straffer zelfs, hij zal straks een papa zijn!

Peba

Het begon met Peba, de vrouw van mijn vriend Pebo.

Wekenlang uit haar hum.
Commentaar op alles.
Pebo kon niks goed meer doen.
Hij was te dik, te mager, te actief, te sloom, enz.

Kortom, hij voelde alle houvast onder zijn voeten verdwijnen en moest met lede ogen toezien hoe Peba steeds verder in een spiraal van psychologische zelfkwelling wegzakte.

Was zij eigenlijk nog wel normaal te noemen?

Je zou voor minder gaan twijfelen als je vrouw thuiskomt en zegt dat ze heeft gevochten met 40 Nigerianen. Men denkt al ras aan Ali Baba en zijn vrienden.

Voorts bracht ze uren door, zorgelijk voor zich uitstarend in haar stoel.

Het geheim van het park van Zaventem

Het geheim van het park van Zaventem staat gekerft in de bast van de grote eik (of is het een kastanjelaar) op het centrale grasperk.

Twee namen van mensen die zouden samenblijven.

Zo'n boom bewaart de dingen beter dan dat velen het zelf kunnen.

Fax

Zolang de zakenwereld genoegen nam met boodschappen die alleen maar aan de overkant van de tafel moesten terechtkomen, bleef dit faxapparaat zeer populair.

Het mag gezegd worden!

"Wij Bovenkanters hebben niets te maken met de Onderkanters.
Dat is geen verontschuldiging, het is gewoon een feit.
Wij leven in aparte werelden en zij aanbidden nog een of andere god. Dat kun je hen zelfs niet kwalijk nemen. Wij hebben dat uiteraard al lang opgegeven.
Zeg nu zelf!

Als Bovenkanters hebben wij bovendien bepaalde verantwoordelijkheden... en die nemen wij ook op. Dat noopt ons om altijd vooruit te kijken. Iemand anders zal dat niet voor ons doen, daar bent u het toch mee eens?

Maar anderzijds, op een zonnige dag zoals vandaag tref je ons, Bovenkanters en Onderkanters, dan toch maar aan samen in dezelfde straat. U ziet dus dat het kan!

Neen hoor, wij zijn niet pessimistisch. Dat mag u gerust opschrijven...

Zeg 'ns... U filmt dit toch niet? Want ik blijf liever anoniem"

Medaille

In deze periode van vakantie en vrijaf spannen wij ons opnieuw in voor de thuisblijvers. Sinds vorige week draait onze campagne voor de "De derde aanwezige" weer op volle toeren. Opnieuw tot grote ergernis van de organisatie Unizo, die hierin een moedwillig plan bespeurt om potentiële klanten uit hun winkels te houden. Wij ontkennen echter met klem dat dit de bedoeling is.

Wat behelzen onze activiteiten dan wel, zal u zich misschien afvragen?

Om kort te zijn en om misverstanden voor eens en voor altijd uit de wereld te helpen:

wij steken de thuisblijvers een hart onder de riem!

Elke dag gaan wat wij onze officieren(m/v) noemen op pad en bellen zij at random (lukraak) aan bij huizen en flats die er goed onderhouden uit zien. Bij elk derde adres waar open wordt gedaan overhandigt onze officier in functie dan een Oorkonde van aanwezigheid met de bijhorende medaille. Dit doorgaans met grote dankbaarheid van de persoon die thuis is tot gevolg.

Wij geven toe dat de eerste en de tweede persoon bij wie wij aanbellen en die open doet(hij/zij is per slot van rekening ook thuis!) onze actie meestal met lede ogen bekijkt, maar als wij dan uitleggen dat onze organisatie werkt zonder overheidssteun, dan zien deze mensen in dat het alleen geldgebrek is dat ons dwingt onszelf een zekere mate van beperking op te leggen en dat hier geenszins sprake is van discriminatie of misplaatste plagerijen.

Ziezo thuisblijvers, hopelijk maakt u binnenkort hoogstpersoonlijk kennis met een van onze sympathieke officieren (m/v) en kan u later met uw Oorkonde in de hand bewijzen dat u echt thuis was in de vakantieperiode 2007.