11.7.06

Het Kalifaat van Sint-Joost

"Het kalifaat van Sint-Joost" is een klein, bij het grote publiek minder bekend, reisbureau gelegen aan de Avenue Fonsny nr. 22 in Brussel. Op de derde verdieping van een oud en vermorst gebouw waar generaties immigranten uit de Maghreb hun eerste ervaringen met de Belgische gastvrijheid opdeden. Het Kalifaat zit er geprangd tussen verdieping twee en vier, die sinds jaar en dag gekend zijn om hun goedkope kamers en het gebrek aan curiositeit van de verhuurder (zolang hij maar betaald wordt ten minste).

We hebben het in dit artikel alleen over Het Kalifaat. Dit wordt gerund door een ouder echtpaar, samen met hun twee zonen. Hij, monsieur Michel, is van Libanese afkomst, zij, mevrouw Moerman, is een Limburgse. Jarenlang waren zij als werknemer actief in de banksector in de functies accountmanager en directiesecretaresse, maar toen zij zesenvijftig jaar oud werden (beiden zijn even oud en verjaren zelfs op dezelfde dag) besloten zij het roer radicaal om te gooien.
Op die manier ontstond haast toevallig "Het Kalifaat van Sint-Joost", een reisbureau voor autochtonen die avontuurlijk genoeg aangelegd zijn om allochtone mensen te gaan opzoeken in hun eigen milieu. T.t.z. in de specifieke buurten van Vorst, Sint-Gillis, Sint-Joost, Anderlecht, Molenbeek, enz.

Daar waar Islamtoerisme op het eerste zicht een ridicuul en vergezocht idee leek waarin geen enkele bank wilde investeren, bleek dit na twee jaar van hard labeur en mond op mond reclame een gouden greep: van heinde en verre, ook vanuit het buitenland, komen geïnteresseerde klanten aankloppen op de deur van nr. 22 aan de Avenue Fonsny. In die mate dat het Kalifaat het zich de laatste jaren zelfs kan veroorloven om klanten de deur te wijzen. Een vrijheid waarvan zo nu en dan ook werkelijk gebruik gemaakt wordt in het belang van de klanten zelf, want een aantal reisformules is niet geheel risicoloos. Wij moeten dit echter ook niet buiten proportie opblazen, doden zijn er tot nu toe niet gevallen en de kans dat U afgewezen wordt is niet zo héél groot.

De stadssafari's die het Kalifaat aanbiedt bestrijken een breed spectrum van interessesferen, elk met een eigen specifieke manier van reizen voor dát specifieke klantenprofiel.

Zo is er voor mensen die in de liefde werden afgewezen en die op zoek zijn naar healing het 1001 Nacht arrangement, een belevenis die menig psycholoog sprakeloos maakt. Geboren losers die het voor hun reis nooit voor elkaar konden krijgen om al was het maar een vierentwintig uur durende relatie aan te gaan, raakten binnen de drie maanden na hun belevenissen allen getrouwd, kregen kinderen en houden steevast vol dat zij nu volmaakt gelukkig zijn!

Voor de eerder links-geprofileerden zijn er Respecttochten. Begeleide wandelingen langs trefpunten van sociaal onaangepaste allochtone jongeren die zich te buiten gaan aan prostitutie, afpersing, drugshandel en andere vormen van kleine criminaliteit. Verplaatsingen in een 4X4 zijn een optie!.
Het arrangement is er op toegespitst het clientèle te bevestigen in zijn overtuiging dat het beeld dat zij zich hebben gevormd over de allochtoon inderdaad klopt en dat eventueel onaangepast gedrag geheel en al valt toe te schrijven aan de kansarme jeugd, discriminatie en puur racisme t.o.v. de doorsnee allochtoon. Het respect voor diezelfde allochtone medemens nadat men van dit arrangement heeft genoten krijgt haast religieuze proporties. Dit segment van het cliënèle van Het Kalifaat voelt zich zonder uitzondering gesterkt in zijn gelijk om op te komen voor de allochtone medemens, vaak zelfs zonder dat die er om vraagt. Talrijk zijn de dankbrieven van deelnemers die verslag geven van hoe verkwikt zij na een dergelijke vakantie weer aan de slag zijn gegaan.

Een andere bijzonder populaire formule is de Moskeeënroute. Gericht op de strijdvaardige en politiek bewuste toerist. Het betreft hier meer avontuurlijke arrangementen die er in bestaan, door semi-clandestiene bezoeken aan gebedshuizen, kennis te nemen van al dan niet opruiende toespraken, of door in hammam's de sfeer van de ontluikende Jihad op te snuiven. Uiteraard zorgt het Kalifaat voor aangepaste kleding en tolken. Goed zittende loopschoenen zijn een basisattribuut waarin de deelnemer zelf moet voorzien.

Wie de problematiek van de Islam en integratie vanuit een breder, laat ons zeggen kikvorsperspectief, wenst te leren kennen kan zich inschrijven voor tal van specifieke seminaries, gegeven door stuk voor stuk ervaringsdeskundigen: politiemannen, sociaal werkers, uitgetreden priesters, geëmancipeerde Brusselse vrouwen en nieuwe mannen, schuinsmarcheerders, ornithologen, ex-bajesklanten, eigenaars van tandems, sluikkampeerders en een kenner van het werk van Karl May. Tijdens het nuttigen van niet alcoholische versnaperingen die hun oorsprong vinden in de Magrebijnse keuken worden deelnemers op de hoogte gebracht van o.a. aloude berbergewoontes die alleen nog in de buurt van het Brusselse Zuidstation bestaan en worden zij ingelicht over de beste manier om hier als autochtoon mee om te gaan. Centraal staat het gebruik en de interpretatie van maatschappelijk getolereerde frasen zoals:

"sâle macaque",
"marchand de tapis",
"Ôow zedde gaai jeer gerrokt? Oeppaa vleegent tapaat?"
"Nog leever tgat vannenôôp danaave smool!"
"Eej sjokkolatte, meug van te doppe?"

Mits op het juiste moment uitgesproken, kunnen zij gevoelens van begrip en warme sympathie treffend overbrengen!

In een ander seminarie Schuld en Boete, gaat de aandacht naar technieken om, eender wat er ook gebeurt, bij negatieve ervaringen de schuld aan de allochtonen te geven, met aandacht voor specifieke begrippen uit de sociologie en de politicologie (aliënatie, gemengd stemrecht, coöptatie, donutstructuur,... ) en op basis van een aantal casestudies.
Zo wordt ondermeer aangetoond dat de plaag van zakkenrollerij in de Muntschouwburg inherent is aan de keuze van het repertoire. Een voorbeeld is Die Entfürhung aus dem Serail van Mozart. Een notoir vrijmetselaar die meende vrolijke deuntjes te moeten schrijven over het leven in een harem. Dat kan uiteraard alleen maar een allochtoon operapubliek aanlokken. De dieven moeten dus wel allochtonen zijn. Stellingen van bepaalde politieke bewegingen als zou men daarom beter alleen autochtone werken programmeren, worden in dit licht beproken.

Een andere casestudy reikt intellectueel onderbouwde argumenten aan voor ouders die hun kroost liever niet naast een kroeskop laten zitten op school. Gaande van de taalachterstand, gebrek aan wederzijdse affiniteit tot "er verdwijnt nogal veel uit zijn pennenzak"! wordt er een argumentarium aangereikt waarmee betrokkenen kunnen vermijden om door te gaan voor een plompe racist! Het Kalifaat waagt zich hiermee ontegensprekelijk op een controversieel terrein, maar weigert, uit respect voor het clientèle, hierover een publiek debat aan te gaan. Wie meer wil weten dient zich maar in te schrijven, zo wordt het bondig samengevat.

"Ali Baba en de Veertig Rovers" is hét arrangement voor de Islamtoerist die intellectuele bevrediging zoekt. De naam alleen al is illustratief. Alles draait hier om het aanschouwelijk maken van hoe en waarom de allochtone gemeenschap aan haar negatieve imago als zijnde inherent delinquent is gekomen. Is het niet paradoxaal dat de klassieke Arabische literatuur zélf er ons reeds op wijst dat Ali Baba omging met niet al te rechtschapen vrienden?
Met haarscherp gekozen voorbeelden wordt aangetoond hoe zelfnegativisering aan de basis ligt van het leven, en alle problemen daaraan verbonden, van de doorsnee allochtoon in Brussel. Dit in schril contrast met voorbeelden van hoe autochtonen er wél in slagen stelselmatig hun zelfbeeld (en het inherente positivistische handelen) alsmaar te verbeteren, om niet te zeggen: maximaliseren. Exemplarisch (en komen ruimschoots aan bod) zijn de schaamhaar enquète van Flair, de aforismen en gezegden van Hugo Coveliers en Jean-Marie De Decker, TV programma's zoals "De Pfaffs", "De Planckaerts", "Big Brother", "Robinson Island", en uiteraard de verhelderende inzichten terzake van tal van mediafiguren en beroemde Vlamingen die heil vonden in het Boeddhisme..

Niettegenstaande wij meermaals aandrongen weigert Het Kalifaat van Sint-Joost toestemming te geven om hun commercieel telefoonnummer of faxnummer te publiceren. Klanten dienen zich in eigen persoon aan te melden om een afspraak te maken. Dit om een overrompeling van de toch wel beperkte administratieve krachten tot een minimum te herleiden.

Wél kregen wij de primeur van een nieuwe activiteit die het Kalifaat vanaf september zal gaan exploiteren.

"De Vlaming en zijn wooncultuur". Speciaal gericht op de bemiddelde allochtoon die belangstelling heeft voor wat zich zoal afspeelt tussen de muren van de gemiddelde verkavelingswoning. Hierbij wordt terdege rekening gehouden met het feit dat allochtonen vaak over zes à acht weken vakantie genieten! Wie zich alsnog als gastgezin wil opgeven begeve zich naar de Avenue Fonsny nr. 22.

Geen opmerkingen: