Mijn leven door de ViewMaster

Morgen vertrek ik naar Wenen.
Een pistool heb ik niet op de kop kunnen tikken, maar mijn zweetvoeten kunnen ook heel wat gemeen volk op afstand houden.

Het zal een heksentoer worden om na de vergadering van 9u30 tijdig op de luchthaven te geraken. Ik hoop dat ik kan rekenen op de hulp van een collega.

P.B., collega, vriend en eminent "viennoloog", heeft een lading Sachertorten besteld.

Ik hoop dat ik de originele Konditorei vindt waar die verkocht worden. Of is een "Konditorei" een gewoon café, dat weet ik niet meer zo goed.

Tussen de bedrijven door van het congres waar ik de wereld zal verbazen wil ik absoluut het bekende koffiehuis opzoeken waar vroeger en nu de vooraanstaande intellectuelen de problemen van de wereld of van hun medemens bespraken en oplosten.

Het zal er wel duur zijn, maar eventueel zie ik er een bekend mens.

P.B. heeft vorige week het onomstotelijk bewijs geleverd dat hij Colin Powell (u weet wel, de beroemde baryton) kent: er hangt een foto waarop hij Colin omarmt in zijn bureau (dat van P.B.). Of ik dat ooit kan overtreffen weet ik niet, maar ik heb wèl een plannetje.