Een man met vier zitvlakken wilde bewijzen dat hij ook comfortabel zitten kon op vier keukenstoelen. Een comité van kenners werd ingevlogen om dat feit waar te nemen. Zij waren benieuwd want hadden zoiets nog nooit gezien, en vroegen zich af of het aangeboren kennis was. Voorzichtig liet de man met de vier zitvlakken zich achterover zakken, maar net wanneer hij neerploffen zou op de vier stoelen tegelijk, vermande hij zich: “Dit is vernederend, ik ben wie ik ben,” dacht hij in allebei zijn hoofden, en hij groette het comité met een korte knik. ’s avonds dansten allen samen de horlepiep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten