Enkele weken later. Ik was mij nog steeds van geen kwaad bewust liep ik voorbij het huis van de burgemeester toen mijn oog op iets alleraardigst viel. Het schoentje van een grondvrouwtje. Ik raapte het kleinood op om het thuis in beter licht te kunnen zien. Het was prachtig, vederlicht en zelfs merkwaardig. Zaterdag ging ik naar de schoenmaker. Je kan nooit weten.
O! Zei die. ‘Bent u het die…’
Nu ja, wilde ik al zeggen.
Toen werd ik van achteren gegrepen en werd alles donker voor een tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten