¡ en de Hypothetische Trompetsmid (11)

De schilderachtige vrouwen waren vast
niet zo schilderachtig als de weduwe
van schuin tegenover...

Nu was het zicht van ¡ er omwille van het ingespannen werk in de stadsbibliotheek in de loop der jaren wat op achteruit gegaan en voor hem zagen zij er precies eender uit. Even bruin of even bleek. Hij begreep ook niet waarom ze daarover twistten. Zij waren nog niet eens uit de boom gevallen. Wisten zij veel!?
"En als ik eens even op jullie zou wachten, tot jullie allebei uit de boom zijn gevallen, dan kunnen wij samen eten van de inheemse producten die de weduwe van schuin tegenover in mijn lunchbox heeft gestopt. Wat denken jullie daarvan?”
“Mmmm…. Inheemse producten! Daar zijn wij dol op,” antwoordden zij opnieuw alweer haast helemaal tegelijk.
¡’s woorden waar nog niet verstild of daar vielen de rijpemanvruchten neer in het gras, al rolde de ene, de bariton dacht hij, iets verder van het picknicklaken dan de tenor.
“Njam-njam… lekker,” zei de bariton, “zulke inheemse producten heb ik nog nooit gegeten!” Alhoewel hij nog geen 20 minuten eerder in de rijpemanvruchtenboom had gehangen sprak hij met het aplomb van iemand die de kwaliteit van restaurants recenseert.
“Ik ook niet,” stemde de tenor in.
“Dat zal ik zeker aan de weduwe van schuin tegenover vertellen,” antwoordde ¡. Hij wist zeker dat het haar erg veel plezier zou doen.
“Zeg, de reden waarom ik hier ben is dat ik op zoek ben naar de Hypothetische Trompetsmid. Weten jullie misschien welke richting ik daarvoor uit moet?”
“Ach wat sneu voor jou, wij zijn nog maar pas uit onze boom gerold en zelfs nog niet uit zijn schaduw geraakt. Ik vrees dat wij je niet veel kunnen helpen.”
“Neen, wij kunnen je niet veel helpen, sneu voor jou.”
“Maar... misschien kan je daarvoor wel terecht bij de schilderachtige vrouwen,” dat is helemaal niet zo ver van hier," voegde de bariton er meteen aan toe, “Ik zag ze van waar ik in de boom hing, ik hing namelijk het hoogst!”
Volgens ¡ hadden ze allebei even hoog gehangen toen hij hen had gevonden, maar dat was natuurlijk geen reden om deze kans te laten schieten!
“Precies, volgens ons zijn het uitzonderlijk kunstzinnige types en erg los in de omgang en blijf je er beter uit de buurt, zeker als rijpeman, maar met jou erbij kunnen wij dan ook onze horizon verruimen, terwijl we jou gezelschap houden,” voegde de tenor er nog aan toe.
“O!, jullie willen dus met me mee?”
“Zeker, het leven moet toch ergens een aanvang nemen?”
Voor ¡ was dat de juiste reden om hun aanbod met beide handen aan te nemen.
De schilderachtige vrouwen waren vast niet zo schilderachtig als de weduwe van schuin tegenover, zo bedacht ¡ bij zichzelf, als het ware om geen al te grote verwachtingen te koesteren.

Wordt vervolgd...