Een aforisme van oom Floris

Als in de politiek het werkwoord moeten de overhand krijgt, dàn moet een mens echt beginnen uitkijken.

Werkboek voor mannen op zoek naar de ideale vrouw - Uitbesteden(13)

Vraag iemand anders om uit te kijken voor jou! Leg hem of haar uit wat je het meest aanspreekt of nodig lijkt en bekijk dan of je dat terugvindt bij de vrouwen of meisjes die zij jou aanraden.

Waarschijnlijk

Het aantal mensen dat er belang bij heeft dat je gelukkig bent is waarschijnlijk groter dan algemeen voor mogelijk wordt gehouden.

Voor het scrapbook

Wat begon als Selfie met beer eindigde onverwacht als Beer met selfie.

Revolver

Met een leergierigheid die wij hier op aarde niet kennen lieten de buitenaardsen zich onderwijzen in wat de mens zoals fascineert:

“Kijk Glorb, dìt is nu een hebbedingetje waar heel wat mensen veel plezier mee hebben.”
“Het ziet er raar uit, wat is het?”
“Een re-vol-ver.”
“Een RE-VOL-VERR.”
“Uitstekend Glorb, een revolver.”

De eerlijke mannen

Doordat zij zich aandienden als eerlijke mannen ontstonden er misverstanden die waarschijnlijk nooit hadden bestaan indien zij dat niet hadden gedaan, en had men hen even goed leren kennen.

Gepetto

Even magisch als het verhaal van Pinokkio is het wedervaren van de man Gepetto met de pop Marionetta, en al wat er toe leidde dat hij veranderde in een houten pop.

¡ en de Hypothetische Trompetsmid (12)

“Zie je daar diep in de vallei dat bos, 
daar waar net een vrouwenbeen verdwijnt?"

Voor vruchten die pas zeer onlangs uit hun boom waren gevallen bleken de rijpemanvruchten, alle omstandigheden in acht genomen, gezwinde wandelaars te zijn, en het kostte ¡, die zijn hele volwassen leven een bibliotheekritme gewoon was geworden, heel wat inspanning om hen bij te houden. Meer dan eens zag hij zich genoodzaakt het op een holletje te zetten om hen bij te houden. Zeker vanaf het ogenblik dat zij, om de vaart er in te houden, het rijpemanvruchtenlied aanhieven, een van de vele liederen die rijpemanvruchten blijkbaar al van in de boom meekrijgen:



Wij zijn de rijpemannen
Wij willen bier in kannen
Wij stappen zij aan zij
Rijpemannen, ja hoor,
dat zijn wij!
(x2)

¡ veronderstelde dat dit een overlevingslied was om predatoren op afstand te houden. Qua melodie en toonvastheid van de rijpemanvruchten wees alles in die richting. Daarenboven kwamen zij gedurende de hele tocht ook niets of niemand tegen. Op hoge hoogte vloog hen nog geen mus voorbij.

Ineens, boven op de top van een helling met zicht op een groene vallei hielden de rijpemanvruchten abrupt de pas in en op met zingen:

“Tot hier en niet verder!”
“Precies, tot hier en zeker niet verder! Als rijpemanvruchten is het voor ons het veiligst ons territorium niet al te vroeg uit te breiden, maar geleidelijk aan, op basis van toegenomen levenswijsheid. Niet alles is erfelijk!”

Opnieuw zag ¡ in dat de rijpemanvruchten tot de allerwijste vruchten op aarde behoorden en blijk gaven van ontzettend veel wijsheid. Ook het vooruitzicht om in eigen tempo verder te kunnen gaan lokte hem wel aan.

“Geen probleem jongens, dat begrijp ik wel, maar de schilderachtige vrouwen dan? Waar of hoe vind ik die?”
“Zie je daar diep in de vallei dat bos, daar waar net een vrouwenbeen verdwijnt? Het schilderachtigevrouwendorp bevind zich middenin dat bos. Je kan het niet missen hoor, er is maar één, weliswaar heel erg kronkelende, weg heen en ook maar één, weliswaar heel erg kronkelende, weg terug. Wel moeten wij je waarschuwen dat je het pad onder geen enkel voorwendsel verlaat!”

“O nee! Waarom dan?” wilde ¡ uiteraard weten omdat hij in één rechte lijn door de velden naar het bos had willen lopen.

“Omdat de kortste weg nooit de interessantste is.”

Alhoewel ¡ het niet helemaal eens was met die zienswijze zag hij er wel de poëtische logica van in en besloot hij de raad ter harte te nemen.

“Jongens, hartelijk dank voor jullie hulp en gezelschap. Ik weet zeker dat wij elkaar in de toekomst nog terugzien in voor- of tegenspoed, maar voor ondertussen wens ik jullie een vredevol en vruchtbaar leven. Ik beloof ook dat ik jullie weldra een volgende strofe voor jullie rijpemanvruchtenstaplied stuur, een strofe waarmee jullie misschien wel het meest geliefde fruit op heel de wereld worden!”(*)

“Bij voorbaat al dank,” antwoordden de rijpemanvruchten dankbaar, “en wij hopen van ganser harte dat je snel de hypothetische trompetsmid vindt en alle geluk dat je je daarnaast nog toewenst en nooit meer buikpijn na het eten van onrijp fruit.”

Met deze laatste echt gemeende wensen drukten zij elkaar vele malen de hand. De rijpemanvruchten gingen hun weg en ¡ volgde het kronkelende pad dat hem naar de vallei voerde, en naar het dorp waar hij de schilderachtge vrouwen hoopte te vinden.

Wordt vervolgd… 

  (*) Dat ¡ hier niet zo maar een loze belofte deed moge blijken uit een manuscript dat een ontdekkingsreiziger ooit terugvond op een eiland waar volgens tot dan toe apocriefe teksten de rijpemanvruchten zich met hun gezin hadden teruggetrokken om zich van alle weelde te ontdoen en zich op hun essentie, het in alle opzichten ideaal rijp worden, te richten. Het was een manuscript ondertekend door ¡ en behelsde onderstaande tekst:

Al zijn wij rijpemannen
en wij stappen zij aan zij
Wij houden van ons leven
daarom zijn wij ook zo blij!
(x4)

Werkboek voor mannen op zoek naar de ideale vrouw - Beheers je stressniveau (12)

Maak elke dag een wandeling van een kwartier. Doe ademhalingsoefeningen. Denk nergens aan. Geniet van kunst.

De verbogen man

Hij zag er niet uit. Alles aan hem was verbogen. In die mate zelfs dat alles wat normaal al van nature verbogen is aan een man nu recht was. Van angst verborgen mijn kinderen zich onder de keukentafel.

De ogen van de verbogen man blikten simultaan alle richtingen op: naar boven naar de lamp, maar ook opzij in de koelkast, de fruitschaal op het aanrecht, naar buiten in de nacht maar vooral, zo leek het toch, naar mijn vrouw. En dat laatste baarde mij zorgen. .

Hij sprak geen woord. En ook wij zwegen als vermoorde ongelovigen. Of als mensen met een onuitgesproken spreekverbod.

Met een grijns, het leek haast een gimlach, op zijn smoel nam hij de omgeving in zich op. En hoewel deze laatste zich op alle mogelijke manieren hem eigen daartegen verzette waren dit ijdele inspanningen. Opgenomen werd hij, met alles eropenderaan.

Maar het was duidelijk een verbogen man die met omgevingsopname alleen geen genoegen nam, dat was duidelijk, hij wilde meer!

En er was méér. O.a. mijn beeldschone vrouw. Nu had zij zich heldhaftig kunnen verzetten, of door zelfdoding haar lot kunnen veranderen, maar zo liep het niet. Integendeel, haar woorden, maar alles was nu verbogen of sterk onder invloed van het verbogene, klonken eerder als: “Je kunt beter vertrekken, dat is beter voor ons allemaal”. En als bij toverslag stond er een reiskoffertje op de gang. Mijn lievelingsreiskoffertje bovendien.

Om geen onnodige slachtoffers te maken, ik sta niet altijd in voor de gevolgen van mijn daden, besloot ik haar woorden te interpreteren zoals ik ze begreep en er naar te handelen. Ik greep mijn koffertje en maakte dat ik buiten kwam. .

Van zodra ik buiten stond veranderde meteen weer alle pespectief. Ik was duidelijk in de greep van het verbogene! Mijn huis leek meteen geen thuis meer, maar het huis van gelukkige vreemden. Niet begrijpende wat mij eigenlijk overkwam of of ik het jaren eerder had moeten zien aankomen nam ik de bus naar het havenkwartier waar ik nu woon.

Het bevallige jongetje

Zich bewust van zijn plicht wees de notabele het bevallige jongetje op de gevaren van het al te zeer uitpakken met zijn bevalligheid.

Bladzijde 5

"Facebook, Facebook, ... in plaats van aan te nemen wat een ernstig verslaggever die alles dubbel checkt te zeggen heeft over de jurk van onze prinses!"
"Ja vader, bovendien staat het artikel er ook nog eens twee keer in, kijk op bladzijde 5!"

Captain Dubio beseft

Nog voor hij ze goed en wel zelf begreep zag Captain Dubio zijn laatste gedachte verdwijnen en besefte hij dat hij zich op een wel heel vreemde planeet bevond.

Toenemende schoonheid

Als buitenstaander hadden wij er zo geen zicht op, maar de mensen aldaar hadden het over de toenemende schoonheid in hun leven.

Afscheid nemen

Afscheid nemen is geen kunst, anders bestonden er wel subsidies voor.

Volwaardig betaalmiddel

Dat hun munteenheid volgens analisten een kort leven beschoren is weerhoudt tal van nationale key figures er niet van hem als een volwaardig betaalmiddel te gebruiken.

Niet gepubliceerde hermetische poëzie

Hij hoopte het beestje naar zich toe te lokken door zijn niet gepubliceerde hermetische poëzie te declameren en er op die manier alsnog de waarde van te bewijzen.

Héél lang geleden

Uiteindelijk besloot een deel van de mensheid de planeet Gwongo, waar zij altijd kleiner dan ratten zouden blijven, te verlaten en heil te zoeken op aarde.

De overlevende

Nog voor hij er helemaal zeker van kon zijn dat hij de scheepsramp echt zou overleven vroeg Charles v. K., de overlevende, of deze ervaring zijn kijk op het leven écht veranderen zou. Zoiets had hij ooit ergens gelezen.

Alsmaar beter

Niettegenstaande het feit dat het alsmaar beter gaat met de wereld besefte vader maar al te goed dat dit met zijn zoon niet het geval was.

Werkboek voor mannen op zoek naar de ideale vrouw (11) - Andere dingen

Profiteer van bewezen meditatietechnieken en richt je aandacht ook op andere dingen dan het zoeken naar een ideale vrouw, zoals:

• Het strikt naleven van de verkeersregels (ook als voetganger)
• Het bekijken van micro-organismen onder een professionele microscoop om te zien hoe en waarheen zij zich voortbewegen
• Het jezelf alle dagen voldoende blootstellen aan daglicht
• Het bouwen van een bruikbaar muziekinstrument
• Het reizen om af te leren
• Het opstellen van een gedrags- en actieplan voor wanneer je alleen of met anderen voor langere tijd klem raakt in een lift
• Het aankweken van een nieuw gewoonte
• Enz.

Respect

CEO's zijn er vaak van overtuigd dat goed gekleed gaan hun respect uitdrukt voor hun medewerkers en zakenpartners.

Een aforisme van oom Floris

Aan een goede nachtrust werk je overdag.

¡ en de Hypothetische Trompetsmid (11)

De schilderachtige vrouwen waren vast
niet zo schilderachtig als de weduwe
van schuin tegenover...

Nu was het zicht van ¡ er omwille van het ingespannen werk in de stadsbibliotheek in de loop der jaren wat op achteruit gegaan en voor hem zagen zij er precies eender uit. Even bruin of even bleek. Hij begreep ook niet waarom ze daarover twistten. Zij waren nog niet eens uit de boom gevallen. Wisten zij veel!?
"En als ik eens even op jullie zou wachten, tot jullie allebei uit de boom zijn gevallen, dan kunnen wij samen eten van de inheemse producten die de weduwe van schuin tegenover in mijn lunchbox heeft gestopt. Wat denken jullie daarvan?”
“Mmmm…. Inheemse producten! Daar zijn wij dol op,” antwoordden zij opnieuw alweer haast helemaal tegelijk.
¡’s woorden waar nog niet verstild of daar vielen de rijpemanvruchten neer in het gras, al rolde de ene, de bariton dacht hij, iets verder van het picknicklaken dan de tenor.
“Njam-njam… lekker,” zei de bariton, “zulke inheemse producten heb ik nog nooit gegeten!” Alhoewel hij nog geen 20 minuten eerder in de rijpemanvruchtenboom had gehangen sprak hij met het aplomb van iemand die de kwaliteit van restaurants recenseert.
“Ik ook niet,” stemde de tenor in.
“Dat zal ik zeker aan de weduwe van schuin tegenover vertellen,” antwoordde ¡. Hij wist zeker dat het haar erg veel plezier zou doen.
“Zeg, de reden waarom ik hier ben is dat ik op zoek ben naar de Hypothetische Trompetsmid. Weten jullie misschien welke richting ik daarvoor uit moet?”
“Ach wat sneu voor jou, wij zijn nog maar pas uit onze boom gerold en zelfs nog niet uit zijn schaduw geraakt. Ik vrees dat wij je niet veel kunnen helpen.”
“Neen, wij kunnen je niet veel helpen, sneu voor jou.”
“Maar... misschien kan je daarvoor wel terecht bij de schilderachtige vrouwen,” dat is helemaal niet zo ver van hier," voegde de bariton er meteen aan toe, “Ik zag ze van waar ik in de boom hing, ik hing namelijk het hoogst!”
Volgens ¡ hadden ze allebei even hoog gehangen toen hij hen had gevonden, maar dat was natuurlijk geen reden om deze kans te laten schieten!
“Precies, volgens ons zijn het uitzonderlijk kunstzinnige types en erg los in de omgang en blijf je er beter uit de buurt, zeker als rijpeman, maar met jou erbij kunnen wij dan ook onze horizon verruimen, terwijl we jou gezelschap houden,” voegde de tenor er nog aan toe.
“O!, jullie willen dus met me mee?”
“Zeker, het leven moet toch ergens een aanvang nemen?”
Voor ¡ was dat de juiste reden om hun aanbod met beide handen aan te nemen.
De schilderachtige vrouwen waren vast niet zo schilderachtig als de weduwe van schuin tegenover, zo bedacht ¡ bij zichzelf, als het ware om geen al te grote verwachtingen te koesteren.

Wordt vervolgd...

Het klappen van de zweep

Héél auditief ingesteld als zij was herkende Mireille ook het klappen van deze zweep!

Het schip

“Wil je mijn schip zien?” vroeg Burza, de vrouw uit de ruimte.
Ik begreep niet goed wat zij bedoelde:

“Uw schip?"
“Ja, mijn ruimteschip. Het staat midden in de Kempen.”

Ja, daar was ik wel eens voorbij gefietst. Ik dacht dat het een futuristische woon-unit uit de jaren ’60 was. Maar het was dus een ruimteschip.

“Ik dacht dat het een woon-unit was,” zei ik terwijl Burza water in een keteltje deed.
“Neen hoor, het is een ruimteschip, het schip waarmee ik hier terecht ben gekomen. Neem maar een kijkje, daar achter de deur zit het dashboard en de atoomaandrijving zit onderin. Dat zal jou wel interesseren, denk ik.”

Terwijl het water al begon te pruttelen keek ik rond en vond inderdaad het dashboard en de atoomaandrijving.

“Machtig,” zei ik want veel meer wist ik er niet over te zeggen.
“Eigenlijk wel,’ antwoordde zij en ze keek eens om zich heen alsof ook zij alles voor het eerst zag. En toen zei ze, alsof ze dacht dat ik daar aan dacht: “Maar ik vlieg niet meteen terug hoor. Het lijkt mij hier wel leuk op aarde.”
“Ja, dat is het ook,” beaamde ik, enigszins verrast hoe vlot zo’n ontmoeting toch ging.

Een aforisme van oom Floris

De gedachte dat er mensen gelukkiger zijn dan wij raakt ons blijkbaar veel minder dan dat er mensen zijn die rijker zijn dan wij. Vreemd.

Werkboek voor mannen op zoek naar de ideale vrouw (10) - Andere samenlevingsvormen

In mijn studentenjaren waren mijn vrienden en ik erg bekommerd om met het vinden van “de juiste geliefde” (wat iets anders is dan de "ideale"). Onder mijn vrienden bevond zich toen ook ene P. van de P. We waren waarschijnlijk nooit bevriend geraakt als hij zich niet zelf was komen voorstellen. Achteraf bekeken maakte deze daad op zich alles al duidelijk.

“Hallo,” zei hij met een welluidend stemgeluid, “Ik ben P. van de P. Ik studeer handelswetenschappen.”

(Ik had het pas jaren later door, maar) P. was zo met zichzelf ingenomen dat ik hem zichzelf wel vijftig keer op dezelfde manier bij andere groepjes mensen zag voorstellen.

We zijn een paar jaar samen opgetrokken, maar uiteindelijk zijn we uit elkaar gegroeid. Dat lag aan mij. Omgaan met hem was uiteindelijk zo vermoeiend dat ik het niet meer volhield. Wat ik mij van hem vooral herinner is dat hij zich is blijven voorstellen aan iedereen en altijd de eerste de beste gelegenheid te baat nam om uit te pakken met zijn allerlaatste aankomen, bepaalde verwezenlijkingen, hoe goed hij toch was voor anderen, enz. Kortom, met aandacht op te eisen. Aandacht en bewondering.

Van een gemeenschappelijke vriendin vernam ik dat hij ondertussen drie keer gescheiden is, zwaar depressief is geworden en zich eigenlijk helemaal uit het sociale leven heeft teruggetrokken, maar dat volgens haar de oorzaak van zijn “miserie” volledig bij hem zelf ligt: de constante aandacht voor zijn persoontje die hij opeist van iedereen met wie hij omgaat.

Er zijn uiteraard altijd wel gebeurtenissen die je persoonlijk raken en waarmee je als mens worstelt, maar wanneer je op zoek bent naar de ideale vrouw, stel je dan altijd de vraag: “Ben ik als mens en de manier waarop ik in het leven sta wel interessant voor anderen? Of zoek ik eigenlijk gewoon naar zelfbevestiging? Moet al wat ik doe uiteindelijk alleen maar bedoeld zijn om op mezelf af te stralen?”.

Elk antwoord is valabel, maar als het je uiteindelijk slechts om zelfbevestiging gaat, dan ben je waarschijnlijk nog niet klaar om de ideale vrouw te vinden, laat staan haar te herkennen.

Heb je werkelijk constant nood aan steun en bevestiging en is dat belangrijk voor jou in een relatie, probeer dan om daar een ruime dimensie aan te geven en manieren te bedenken waarbij je niet uit het oog verliest je ideale partner een gelijkwaardige aandacht en ruimte te laten dan wat je voor jezelf opeist. Heb je daar geen duidelijk zicht op, of besef je dat het in de kern toch alleen om jezelf gaat. Ga dan niet op zoek naar een ideale vrouw of partner, maar overweeg andere samenlevingsvormen. Zelf denk ik tegenwoordig aan een dergelijk alternatief.

¡ en de Hypothetische Trompetsmid (10)

“Wij zijn rijpemanvruchten en wij
trachten uit te maken wie van ons het rijpst is,..."

Na een welhaast oneindig durende tocht neerwaarts, zo leek het toch, bevond ¡ zich ineens midden in een groot ondergronds park of bos alwaar tal van voorwerpen en wezens, ongetwijfeld stuk voor stuk verdwenen uit troosteloze levens, elkaar rendez-vous leken te geven en zich dingen lieten welgevallen die zij in het dagelijks leven nooit meemaakten, laat staan zouden aandurven of toelaten! Hij was er getuige van troostende fluisteringen, voorzichtige omarmingen en heel wat meer verregaande zaken.
Het geurde er ook naar geuren die hem volslagen onbekend waren en er weerklonken gezangen waarvan hij niet kon uitmaken waar ze vandaan kwamen en of het eigenlijk wel gezangen waren. Misschien was het wel hypothetische trompetmuziek! Maar bovendien en bovenal: de grond trilde er alsof er aanstonds iets onherroepelijk te gebeuren stond. Nu hoeft de grond niet te trillen opdat er onherroepelijke dingen gebeuren, wist hij uit ervaring, maar het maakte het misschien toch waarschijnlijker, veronderstelde hij, want er zijn inderdaad situaties waarin dat het geval is. ¡ hoopte van ganser harte dat het dan maar iets positiefs zouden worden en niet iets akeligs zoals het versneld gaan groeien van zijn haar gepaard met de onweerstaanbare zin om zich boertig te gedragen. Of ook nog het het verlies van belangrijke ledematen! In zijn dromen waren dat enkele dingen die hem al waren overkomen.
“Hoi!” klonk er ineens een welluidende stem, een tenor, achter hem.
“Dag ¡ !” klonk haast tegelijk nòg een welluidende stem, een bariton, uit dezelfde richting, “hier ben je dan!”
Het koste hem niet de minste moeite uit te maken wie het waren die hem aanspraken, want op nog geen dertig meter van hem vandaan, in het lover van een keurig in omgekeerde kegelvorm getrimde boom trokken twee naakte mannen door hun naaktheid zijn aandacht.
“Hallo!” groette hij hen quasi informeel, "wie zijn jullie?”
“Wij zijn rijpemanvruchten en wij trachten uit te maken wie van ons het rijpst is, want die mag het eerst uit de boom vallen en zijn levenstaak gaan vervullen,” antwoordde de tenor.
“En ik weet zeker dat ik het rijpst ben omdat ik wat bruiner ben."

Wordt vervolgd...

Terugblik

2016? Al wat ik gevreesd heb is uitgekomen! Al die iconische gebeurtenissen en sterfgevallen!

Een aforisme van oom Floris

Als alles wat je vreest uitkomt, dan moet je overwegen waarzegger te worden.