¡ en de Hypothetische Trompetsmid

¡ was als personage nog helemaal niet zo bekend toen hij gepolst werd om de Hypothetische Trompetsmid te gaan zoeken. Zijn grootste talenten op dat moment waren (indien iemand het hem gevraagd zou hebben), dat hij altijd elke dag stipt de krant las én dat hij onbewust de aanwezigheid aanvoelde van warmbloedige dieren die wij niet in onze onmiddellijke omgeving verwachten aan te treffen.







“Het is dit jaar bijna 1234 jaar geleden dat de Hypothetische Trompet voor het laatst weerklonk op aarde. Ware het niet prachtig als wij er na die tijdspanne zouden in slagen die gebeurtenis te herdenken met het laten vervaardigen van een geheel nieuwe Hypothetische Trompet waarop de voorganger van onze groepering een geheel nieuw tijdperk van 1234 jaar kan inschallen?” lichtte de gezant hem het verzoek toe.

¡ wist in feite of eigenlijk bijzonder weinig af van de groepering die als de Orde van de Hypothetische Trompettisten bekend stond, behalve dat zij (in vergelijking met de andere wereldgodsdiensten) een onooglijk clubje was, met als enige collectieve activiteit het wekelijks tweemaal ontroerd luisteren naar hypothetisch trompetgeschal. Instinctief echter begreep hij dat het hem voorgelegde verzoek wel eens heel belangrijk kon worden voor zijn eigen persoonlijke ontwikkeling en indirect daarmee verbonden: voor de geestelijke welvaart van tal van andere mensen!

Lang talmde hij dus niet met zijn antwoord. De gezant had zijn jas nog niet aan of ¡ weerhield hem en sprak:
“Afgesproken!”
“Dank je, iets anders hadden wij ook niet verwacht. Afspraak over 123,4 dagen!”

Wordt vervolgd...