Het peperkoekenhuisje

“Luister eens!”
“Ja, wat kan dat zijn?”
“Het kermen van kinderen.”
“Kindergekerm?”
“Jazeker!”
“Maar je weet toch waar wij ons bevinden?”
“Uiteraard. In het sprookjesbos.”
“Bij het peperkoekenhuisje!!”
“Het peperkoekenhuisje? Maar dan is wat wij horen… dat zijn…!
“Precies!!”
“En laten wij dit zo maar op zijn beloop?”
“Natuurlijk, wij weten toch hoe het afloopt. Het is maar een sprookje.”
“Je hebt gelijk, wie weet wat zouden wij nog aanrichten.”
“Sommige dingen moet je op hun beloop laten, ze liggen nu eenmaal vast.”
"En wie weet wat ons anders overkomt."