Ik bevond mij eens omcirkeld door haaien. Een van hen sprak mij aan:
“Zou jij onze taal willen leren?"
Gezien de omstandigheden nam ik dat aanbod met beide handen aan.
Haaien spreken onder elkaar een taal die in niets op de onze lijkt.
Om haaien te begrijpen kan je beter ook alles vergeten wat je van haaien denkt te weten.
En er is de uitspraak, die valt niet mee. Onze mond en lippen staan er ook helemaal niet naar, is het minste wat ik daarvan kan zeggen.
Eén ding wordt naarmate de studie vordert wel duidelijk: haaien bekijken de wereld heel anders dan wij en dat kan je hen ook niet kwalijk nemen, eens je de taal spreekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten