Omdat je het met apen nooit weet benaderde ik hen heel behoedzaam, achterwaarts lopende tot zij binnen gehoorsafstand waren. Zij hadden het over de vormen van geluk, vloeibaar of gasvormig? Ik hoef niet te zeggen dat dit mij zeer verraste.
Ik was zonder vooroordelen of verwachtingen naar hen op zoek gegaan en had eigenlijk, dit lijkt natuurlijk wat in tegenspraak met wat ik net zei, geheel andere onderwerpen verwacht - iemand opperde ooit iets over ijzererts of de afwezigheid daarvan in hun gedachtengoed - maar een coherent gesprek waarbij de ene de andere uitspreken liet over de vloei- of gasvormigheid van geluk en hoe je het dus optimaal kan bewaren, daar was ik mentaal helemaal niet op voorbereid. Ik had hen duidelijk onderschat en een grote mate van vooringenomenheid kan mij dus wel verweten worden. Ook de apen maken ten slotte deel uit van de algehele kringloop van het leven.
Jammer ook dat ik hun taal maar één uur machtig was, of ik had veel meer kunnen leren over de aard van deze dingen. Maar goed, ook daar is niets aan te doen.
Dwazer is nog dat ik het gesprek niet heb opgenomen, wat het moeilijker, zo niet onmogelijk, maakt de precieze loop van hun betoog weer samen te stellen en het dwingt mij te putten uit mijn herinneringen. En herinneringen zijn verraderlijke voorwerpen, dat weet iedereen. Vooral die waar men waarde meent aan te moeten hechten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten