Waarschijnlijk zat ik wat te soezen aan mijn bureau, toen er ineens een kerel voor mij stond.
“Wie ben jij?” vroeg ik hem.
“Ik ben hier met een plan om voor de armen op te komen.”
“Dan moet je een deur verder zijn,” wees ik met mijn duim naar de linkermuur.
“O, ik dacht te hebben begrepen dat…”
“Neen. Hiernaast moet je zijn. Of is er nog wat?”
“Ja, ik zoek een baan met vast inkomen en bijhorende emolumenten.”
“Daar kan ik je ook niet mee helpen.”
“O, dan ga ik maar weer.”
Dit is nu het soort volk waar ik dagelijks mee te maken heb en het is mijn taak hen een deur verder te sturen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten