Vroeger toen mijn ene been nog 30cm langer was dan het andere, was ik al bij al erg evenwichtig van inborst. Naarmate mijn andere been bijgroeide echter, ben ik innerlijk veranderd en werd ik onguur en onbetrouwbaar. In die mate dat ik mezelf niet eens meer kan vertrouwen en af en toe mijn medemensen hier op wijs. Vraag mij niet waarom ik daar zo af en toe toe kom. Maar een enkeling is mij daar wel dankbaar voor:
"Je zou het niet zeggen als je jou ziet lopen," is een opmerking die ik in dit verband al verschillende malen kreeg te horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten