„Hé! Ben jij niet de man die mij zou vertellen wat lovok en bromol betekenen?”
„Ja,” zei ik, want ik kon mij goed inbeelden dat ik ooit zulke dingen beloofd zou hebben.
„En? Dan wordt het stilaan tijd toch? Of weet je het niet?”
„Jawel hoor. Maar ik had het opgeschreven op een stukje papier dat samen met mijn hemd in de was is geraakt. Ik zal het nog eens opzoeken.”
„Hmm,” zei ze twijfelend.
Een week later begon ze er weer over, over lovok en bromol.
„Ja hoor,” onderbrak ik haar snel, ik ben het echt niet vergeten!”
„Het is toch niet iets met seks en trouwe liefde?”
„Nee, hoe kom je daar bij?”
„Ach, tegenwoordig zou dat niemand verbazen.”
„Neen, daar heeft het niets mee te maken.”
„Het lijkt mij ook niets technisch, afgaande op de klank.”
„Neen, ik dacht ook niet dat het iets technisch was.”
„Neen?”
„Neen, dat zou ik mij nog wel herinneren.”
„O, dan is het goed.”
„Maar ik zoek het nog wel eens voor je op,” beloofde ik weer.
_________________________________________
Geen opmerkingen:
Een reactie posten