Wegens mijn aanwezigheid

Of ik ene S. - wiens naam ik hier uiteraard niet vernoem - kende in verband met een reeks financiële malversaties in de wereld van de professionele sportbeleving, wegens mijn aanwezigheid op tal van culturele manifestaties waar kunstenaars optraden uit landen waar men het niet zo nauw als hier neemt met de mensenrechten.
„Neen.”
„Neen?”
„Tenzij hij mij onder een andere naam werd voorgesteld.”
„We houden nog contact."

Nora Nopjes

Dit is Nora Nopjes,
zij boont haar eigen dopjes.

Moed en opofferingslust

Gevraagd naar mijn lidmaatschap van het Genootschap van Oneerlijke Mannen besloot ik mijn kiezen stijf op elkaar te houden en alle vormen van mishandeling dapper te doorstaan. Maar ze drongen niet aan, zo belangrijk was het dus blijkbaar niet. Hoe moest ik nu mijn moed en opofferingslust bewijzen? Dat is niet evident, dat weet jij ook wel!

Giraf

Wij voerden heel vaak gesprekken over hoe wij een giraf moesten begraven: in de diepte of in de breedte?
"In de diepte!"
"In de breedte!!"
Wij zijn daar nooit uitgeraakt.
Wij hebben ook nooit een dode giraf gehad.

Steenslagen met een stok

Van de domste man op aarde begreep men dat hij met plezier met een stok op een steen sloeg. Ook van de tweede domste man op aarde vond men dat normaal. En waarom dan niet van de derde domste?!
Zij sloegen er op los en hadden reuze schik.
Van toen af aan volgde geleidelijk aan iedereen en werd steenslagen met een stok een normale activiteit. Tot de mensheid weer wat anders bedacht, want zo ging dat nog in die tijd. Met een stok en een steen.

Buitenstaander

Yep, Als omstaander fungeer ik optimaal!

Hartaanval

Onlangs ontmoette ik iemand met wie ik meer dan dertig jaar geleden in dezelfde klas zat. Zij herkende mij meteen. Zelf moest ik wel even raden, maar ik geloof niet dat zij daar iets van merkte.
„Jij bent niks veranderd,” zei ze, „jij was altijd zo nobel of edel ,” vond ik.
Ja, dat klopte wel. Zo heb ik mij inderdaad altijd gevoeld in mijn jeugd. Dat ik voor grootse dingen was bestemd ook. Dat is er in de loop der jaren wel uit gesleten. Daarom dat ik het liever over hààr wilde hebben. Zij zag er nu erg gelukkig en zelfverzekerd uit. Maar voor ik daarover iets complimenteus kon zeggen kreeg ik een hartaanval en stierf zowat meteen, ter plekke. Niettegenstaande haar professionele hulp, want zij was hartchirurge geworden. Zulke dingen weet je allemaal meteen als je dood bent.

Ik, de gonzer

Natuurlijk gons ik.
Ja, op populaire wijze.
En intiem?
Ja uiteraard,
Ik heb altijd al intiem gegonsd.

Opmerking

Vroeger toen mijn ene been nog 30cm langer was dan het andere, was ik al bij al erg evenwichtig van inborst. Naarmate mijn andere been bijgroeide echter, ben ik innerlijk veranderd en werd ik onguur en onbetrouwbaar. In die mate dat ik mezelf niet eens meer kan vertrouwen en af en toe mijn medemensen hier op wijs. Vraag mij niet waarom ik daar zo af en toe toe kom. Maar een enkeling is mij daar wel dankbaar voor:
"Je zou het niet zeggen als je jou ziet lopen," is een opmerking die ik in dit verband al verschillende malen kreeg te horen.

Basisgesprek tussen Lieve en Niet-Lieve

(De verliefde) - „Kom Lieve, laten we van elkaar houden!”
(De niet verliefde) - „Neen hoor, Niet-Lieve. Zo werkt dat niet. Ik vind jou niet lief. Toch niet op die manier."

Dit alles uitgesproken op een toon die blijk geeft van intense maar wederzijds niet gelijklopende gevoelens!

Gulzig

Ja,

in afstand nemen
kan ik heel gulzig zijn

soms tot verslikkens toe

Geen moeilijke eter

Daar wilde men dat ik van mezelf proefde
en men gaf mij een stukje van mezelf.
„Nog wat?” vroeg men gespannen.
„Laat maar, het is smakeloos en veel te oud!”
(En ik sta helemaal niet bekend als een moeilijke eter.)

Het gewicht van wolken

Ik ken iemand met wie ik het over het gewicht van wolken kon hebben. Dat was wanneer wij alleen waren natuurlijk. Zij gaf daar de voorkeur aan in feite. Waren wij niet alleen of kwam er iemand te dicht bij dan gooide zij het over een andere boeg en vroeg ineens dingen die een preciezer antwoord van mij vergden. Preciezer dan het gewicht van wolken. Alsof dat ineens niet van tel was.

De eensgezindheid in ons land

Op een dag werd ik opgebeld door een ambtenaar die mij er aan herinnerde dat het oorlog was.
„Oorlog?”
Dat moet mij totaal ontgaan zijn uiteraard.
„Natuurlijk, wij doen er wel alles aan om de nadelige effecten ervan zoveel mogelijk te verzachten, maar het is wel nog degelijk oorlog hoor!”
„En met wie zijn wij dan in oorlog?”
„Dat is staatsgeheim!”
„Staatsgeheim? Waar slaat dat nu op?”
„Anders krijgen we actiegroepen en media-evenementen die aansturen op wederzijds begrip, met andere woorden: gegarandeerde verdeeldheid op het thuisfront. Voor een land in oorlog is dat uit den boze uiteraard.”
„Ja, dat is logisch eigenlijk,” antwoordde ik.
Ik begreep nu ook meteen van waar die eensgezindheid in ons land toch komt.

Het weten

"Linda? Maar neen, die weet helemaal niet dat ik weet dat zij het niet weet! Dat weet ik wel zeker, totaal niet!!!"
"..."
"Wat dat betekent? Weet jij dat niet?"
"..."
"Als je dàt maar weet!"

Lovok en bromol

„Hé! Ben jij niet de man die mij zou vertellen wat lovok en bromol betekenen?”
„Ja,” zei ik, want ik kon mij goed inbeelden dat ik ooit zulke dingen beloofd zou hebben.
„En? Dan wordt het stilaan tijd toch? Of weet je het niet?”
„Jawel hoor. Maar ik had het opgeschreven op een stukje papier dat samen met mijn hemd in de was is geraakt. Ik zal het nog eens opzoeken.”
„Hmm,” zei ze twijfelend.
Een week later begon ze er weer over, over lovok en bromol.
„Ja hoor,” onderbrak ik haar snel, ik ben het echt niet vergeten!”
„Het is toch niet iets met seks en trouwe liefde?”
„Nee, hoe kom je daar bij?”
„Ach, tegenwoordig zou dat niemand verbazen.”
„Neen, daar heeft het niets mee te maken.”
„Het lijkt mij ook niets technisch, afgaande op de klank.”
„Neen, ik dacht ook niet dat het iets technisch was.”
„Neen?”
„Neen, dat zou ik mij nog wel herinneren.”
„O, dan is het goed.”
„Maar ik zoek het nog wel eens voor je op,” beloofde ik weer.



_________________________________________