Wij zaten blijkbaar in een tijd/ruimte kromming.
Zelfs met oordopjes diep in onze oren gepropt viel er niet aan te ontkomen, als wij dat hadden gewild tenminste. Het was de ene magische song na de andere.
"The Long And Winding Road!" schreeuwde mijn vrouw veelbetekenend.
"Eight Days A Week," herkende ik meteen.
"While My Guitar Gently Weeps?"
"Ja," bevestigde ik, terwijl Revolution Nr. 9 al werd ingezet.
"Richard Cory?" herkende mijn vrouw aarzelend.
"Een cover. Moet kunnen," stelde ik als iemand met kennis van zaken.
We kregen er maar niet genoeg van. Het was uniek. The Beatles in volle repetitie in de flat boven ons.
In een tijd/ruimte kromming.
Dat is de enig mogelijke verklaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten