Op een dag verraste Hedwige van Geel haar man met de uitspraak dat zij de volle en absolute waarheid belichaamde, wat hij daar ook van mocht denken. Harry, haar man, besloot hier niets tegen in te brengen, maar trok zich terug in zijn bureau om de implicaties ervan te overdenken. Die konden verregaand zijn. Hij kende Hedwige, zij was per slot van rekening al jaar en dag zijn vrouw en hij slechts haar man.
Terwijl hij in zijn bureau de situatie van uit diverse invalshoeken overdacht begon Hedwige zich onverbloemd en poedelnaakt overal in het dorp te vertonen, vooral daar waar zij meende als belichaming van de absolute waarheid een verschil te kunnen maken. Af en toe met verbijsterend resultaat!
Toch waren niet alle dorpelingen er van overtuigd dat de waarheid die Hedwige belichaamde wel de absolute was, zij was per slot van rekening niet meer de allerjongste, en zij stuurden een afvaardiging notabelen naar Harry, die inmiddels steeds dieper in implicaties verzonken was.
Harry, die na het onderhoud met de notabelen, waarvan sommige vroegere vrienden die het iets verder hadden geschopt, het absolute van de belichaamde waarheid toch wel in een ander daglicht ging bekijken, beloofde plechtig om een discussie aan te gaan met zijn Hedwige.
Uiteraard was dat buiten de vastbeslotenheid van zijn ega gerekend. Om te bewijzen hoe absoluut haar belichaming van de waarheid wel was verscheurde zij met blote handen al haar kleren (wat met jeansbroeken echt niet makkelijk is!) en als om het absolute in Harry, niettegenstaande hun jarenlang huwelijk toch het tegendeel had bewezen, eindelijk tot leven te wekken, begon zij daarna met zijn hemden.
Harry die om medische redenen, hij was jaren geleden al bij specialisten te rade geweest, toch echt niks absoluut had, hoe vurig hij dat ook wenste, greep alle kleren die hem nog restten, want Hedwige scheurde vlug en accuraat, bijeen en koos het hazenpad, naar zijn geestelijk raadgever.
Hedwige Van Geel posteerde zich dan maar op het balkon om alle dorpelingen gelijk aan te spreken en uit te nodigen kennis te komen maken met haar absolute waarheid, ieder op zijn of haar beurt uiteraard.
Een half uurtje later kwam Harry weer thuis in het gezelschap van zijn geestelijk raadgever, die het wegens de aard van zijn functie toch aangewezen vond er zich van te vergewissen hoe absoluut Hedwige’s waarheid wel was.
Harry, die van in de gang Hedwige niet kon zien op het balkon vloekte half binnensmonds en gebood zijn geestelijk raadgever te wachten, terwijl hij „die hoer wel zou weten te vinden en bij het haar naar huis zou slepen,” waarna een rustig gesprek wel mogelijk zou zijn.
Harry had zijn hielen nog niet gelicht of Hedwige kwam van het balkon weer naar binnen waar zij de geestelijk raadgever van Harry in al haar onbevangen naaktheid tegemoet trad. Zij had voor hem absoluut niets te verbergen wist zij inmiddels zekerder en zekerder.
De raadgever besefte wel dat een maatschappij slechts kan voortbestaan als er een minimum aan respect in acht wordt genomen voor eeuwenoude normen en waarden, maar diep in zijn hart begreep hij dat hij de kans om Hedwige’s absolute waarheid te leren kennen, geen tweede keer zou krijgen. Bovendien had hij in haar altijd al iets absoluuts vermoed, al had hij dat wijselijk voor Harry verzwegen. Het duurde geen tien minuten of hij en de zevenendertigjarige Hedwige gaven zich helemaal over aan het absolute en zij begrepen al doende van elkaar dat absolute waarheden niet genegeerd mogen worden.
Op hun meest absolute moment stond ineens Harry weer in de flat. In minder dan een oogwenk begreep hij wat zich had voltrokken, maar nog voor hij de zaak met zijn geestelijk raadgever op basis van juridische gronden kon regelen, stond Hedwige, haar absolute waarheid haast als een wapen op hem gericht, al tussen hen in:
„Wij praten dit nu en voor eens en voor altijd uit,” sprak zij afgemeten.
Het werd een voor Harry memorabel gesprek waarin de ene na de andere absolute waarheid naar boven kwam en op het einde pakte Hedwige haar koffer en ging mee naar huis met de geestelijk raadgever.
Zo begon voor ieder van hen een nieuw hoofdstuk in hun leven, waarin de ene al meer dan de ander voordeel haalde uit de lessen die hij of zij trok uit bovenstaande episode.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten