Alma neemt het initiatief
"Het is tijd om initiatieven te nemen Jan," zei Alma, toen Kolonel Toergenjew zijn hielen had gelicht, "de lokale politiediensten doen hun best, maar ik vrees dat wij hier voor een uitzonderlijke vijand staan."
"Je bedoelt dat..."
"Ja, mijn buitenaardse gaven vertellen mij dat dit geen normale verdwijningen zijn."
Dat was precies wat ik had bedoeld!
(Trouwe lezers horen te weten dat Alma Zichtopzee afkomstig is van de planeet Zsjfnfureod vdp, in het 6² kwadrant in de vierde dimensie van het heelal, en dat zij om redenen die wij uit tijdsgebrek nog niet geboekstaafd hebben, er op zekere dag voor koos om op aarde te blijven en haar uitzonderlijke gaven en krachten voor haar bewoners - voor u en voor mij - in te zetten. Voor de nieuwe en nog ongeoefende lezer, wij nemen het u niet kwalijk, is het belangrijk dat wij het echter duidelijk zeggen: Alma is een uitzonderlijk wezen, haar wegen zijn logisch maar daarom niet per sé doorgrondelijk. Gedachtelezen, telepathie, droomonderschepping, hypnose, contacten met het hiervoor- en hiernamaals behoren tot haar alledaags arsenaal. Dit verklaart meteen waarom het aangaan van normale warme menselijke relaties voor Alma, tot op heden, niet altijd evident is. Maar wat niet is kan nog komen! )
"Wat doen wij dan eerst?" vroeg ik voorzichtig, in de war gebracht door het rozige gloeien van Alma's oorlelletjes, iets waar ik nooit eerder aandacht had aan besteed. Of was dit een nieuwe fase in Alma's aanpassing aan de aardse atmosfeer?
"Wij gaan naar de laatste plaats delict, het ouderlijk huis van Nilufar Batman." weerklonk haar stem. Ook hier leek het timbre iets dieper dan voorheen.
* * *
Het huis van de Batmans in Istamboel stond, voor wie weet hoe de aanpalende Carrefour ligt ten opzichte van het noorden, links van het parkeerterrein van dit wereldbekende warenhuis. Het was een gezonde middenklassenwoning met tuin, het geheel helemaal omringd door een, eerlijk gezegd, wat ziekelijke taxushaag. Er was geen mens te bekennen op het hete middaguur, maar door het open raam op de eerste verdieping weerklonk het smartelijk gehuil van een mannelijke stem. Waarschijnlijk de diep getroffen meneer Batman die zijn dochter Nilufar miste.
Ik belde aan, stelde Alma Zichtopzee en mezelf voor als rechercheurs in dienst van de Turkse overheid en vroeg beleefd of wij de heer Batman konden spreken.
"Meneer Batman is niet aanwezig," antwoordde de Filippijnse butler op geplaagde toon, "hij brengt op dit ogenblik mevrouw Batman naar een kliniek voor zenuwzieke mensen, alwaar zij de nodige zorgen krijgt in deze droevige en beproevende dagen."
"Wie hoorden wij dan zo erbarmelijk wenen?" vroeg Alma benieuwd.
"Boven? Wenen?... O, dat moet
Swordfishtrombones zijn. Een CD van ene Tom Waits, die Zainab, de zus van de betreurde Nilufar, zo dikwijls draait wanneer zij emotionele problemen heeft. Indien u wenst kan ik Zainab voor u roepen, zij was namelijk thuis toen Nilufar verdween.
"Ik dacht dat haar zus samen met haar ouders, niet thuis was toen het gebeurde gebeurde?" merkte Alma op.
"O neen, Alimee, de jongste zus was mee, maar Zainab was thuis."
"Goed, dan willen wij Zainab graag spreken," maakte Alma korte metten met de geplaagde butler.
"Tom Waits?" mijmerde Alma luidop, "die Zainab lijkt mij een interessante vrouw, wat jij Jan?"
Het binnentreden van Zainab maakte dat ik geen antwoord kon geven. Zij leek in niets op haar zus Nilufar, van wie wij de foto's hadden bestudeerd in het dossier. Zainab was blond, met zwarte wenkbrauwen, had een volle vlezige mond, een platte neus en een zenuwtrekje, waardoor het leek of zij haar rechteroor kon bewegen zonder dat er verder een gelaatsspier vertrok. Eens je daar op begon te letten ontging de zin van het gesprek je volkomen. Wat mij dus overkwam.
"Dag juffrouw Batman," zei Alma, "Wij zijn betrokken bij het onderzoek naar de verdwijning van je zus en vroegen ons af of u nog iets kan toevoegen aan wat wij al weten. Misschien herinnert u zich dingen die u nog niet eerder vertelde?"
"Inderdaad, er zijn heel wat details die ik eerder onbelangrijk vond, maar die wel eens van betekenis kunnen zijn," sprak Zainab op de toon van een actrice die haar eerste hoofdrol beet heeft."
"U maakt ons benieuwd," zei Alma nog voor ik "Steek maar van wal," had kunnen zeggen.
En zo begon Zainab, nadat zij de Fillipijn had gesommeerd om thee voor drie te brengen, een relaas dat ons onderzoek een nieuwe richting zou geven.
Wordt vervolgd
