Er was eens een patriot die er niet helemaal met zijn hoofd bij was. Dat werkte zeer aanstekelijk op andere patriotten die hij goed kende en vermits zij elk voor zich actief waren in verschillende patriottische netwerken tegelijk, verspreidde de verstrooidheid en het ongeconcentreerd patriottisch denken zich over het land.
Patriottische acties begonnen in het honderd te lopen. Men liep niet meer in de pas, men vergat belangrijke patriottische dagen. Er werd al eens een vlag ondersteboven gehesen. Er is zelfs een geval genotuleerd van één patriot die zo van slag raakte dat hij het portret van het staatshoofd verving door een ander.
Dat alles ontging de antipatriotten uiteraard niet. Zij deden op hun beurt alles (door infiltratie, door desinformatie, ja, zelfs met valse beloften) om het patriottische raderwerk nog meer te ontredderen, wat zijn funeste uitwerking niet miste.
Het land ging sneller ten onder dan ooit iemand had gedacht en de vroegere patriotten, ooit gevierd en gerespecteerd, werd zelfs hun pensioentje ontzegd. Daarom werden zij als vanzelf antipatriotten. En de antipatriotten werden als vanzelf, geheel logisch, de nieuwe patriotten. Laten wij nu maar hopen dat zij er het hoofd bij houden of alles begint opnieuw.
2 opmerkingen:
En in de toekomst misschien een nieuwe uitdrukking?
't Zijn nogal patriotten!
voor zapnimf:
Dat vat het helemaal samen.
Een reactie posten