We spraken zomaar wat.
Zij over koeien en ik dus over kalveren.
Tot ik het had over "La vie en rose."
Ineens had zij nog een afspraak en was zij weg.
Kijk, dat zijn nu dingen die ik niet snap.
...
"Your gonna make me lonesome when you go"
Dat had er toch veel te dik op gelegen?
"Your gonna make me lonesome when you go"
Dat had er toch veel te dik op gelegen?
6 opmerkingen:
langs elkaarheen praten vind ik meer iets voor in het huwelijk...
Blogbaas, dit is inderdaad een sterk staaltje van dagdagelijkse drammerige dramatiek! Hartverscheurend, gewoon!
Btw, die Blood on the Tracks van Dylan ben ik ook al enige jaren kwijt.
En nog iets dat ik mij vanochtend bij het tot mij nemen van het dagelijkse bakje troost opgemerkt heb. Op haar voorpagina bloklettert De Volkskrant iets over "Beursbaas". Dit ontlokt mij spontaan de vraag of Gij, Blogbaas, misschien familie hebt in Nederland?
Nu ja, misschien klonk la vie en rose op een vliegend eiland net iets te duizelingwekkend. In haar oren. Of net niet intimi-mistisch genoeg.
voor jevski:
Of waarschijnlijk is "La vie en rose" niet van haar tijd.
voor didi de paris:
Beursbaas? Zwijg over hem, wij schamen ons voor de recent verarmde tak van onze familie.
voor gewebkijk:
Daar ben ik het met u eens, maar er zijn uitzonderingen.
Een reactie posten