Dansen tot de noen

Er werd aangebeld. Ik ging kijken en zag een vrouw voor de deur staan.

'Ik kan in uw hart kijken,' zei de vrouw.

'O,' antwoordde ik.

'Ik kijk nu helemaal tot in uw hart,' preciseerde zij.

'Komt u niet even binnen?' vroeg ik.

Zij kwam voorzichtig binnen en bekeek de lambrisering.

'Dit zie je niet veel meer vandaag de dag,' merkte zij op.

'Gaat u zitten,' zei ik, 'maakt u het zich gemakkelijk.'

Zij ging zitten.

'Een kopje koffie?'

'Ja, graag.'

Wij dronken koffie en de vrouw benadrukte nog eens dat zij tot diep in mijn hart kon kijken.

'Ja. Dat zij u al,' zei ik gevat.

'Ik kan het niet genoeg zeggen. Het is heel bijzonder. Mannen beseffen doorgaans niet wat dit betekent. Bovendien denk ik dat ik de enige vrouw ben die zo diep in uw hart kan kijken.'

'Dat is best mogelijk,' dacht ik.

'Ik kan nog wat.' vervolgde zij, 'Ik kan dansen tot de noen!'

'Bewijs dat maar,' vroeg ik.

Zij ging staan, tilde haar rok een halve meter op en begon te dansen. Twintig minuten later hield ze ermee op. Het was noen.'

'Hoe vond u dat?' vroeg zij.

Ik zei dat ik het allemachtig vond.

De vrouw schrok, 'Ik zie in uw hart dat u er zelfs van genoot!'

'U kan dus echt in mijn hart kijken,' riep ik verbaasd.

'Dat zei ik toch al.'

'Ja, dat is zo. Maar ik nam het met een korrel zout.'

'Ik zie in uw hart dat u van me hebt genoten en nu moet ik gaan, voor ik andere dingen zie.'

'Wat jammer,' zei ik. Ik begon net aan u te wennen.

'Ja,' zei de vrouw, maar dat is het net, men went snel aan mij. Ik moet nu echt gaan want ik ga een trapeze kopen. Dat mag u ook met een korrel zout nemen.'

'Hé, ik dacht dat u het meende! Ik verlaat me op wat u zegt.'

'Laat ik er toch maar vandoor gaan,' zei de vrouw, 'ik word duizelig van wat ik diep in uw hart zie.'

Wij namen afscheid als oude vrienden maar toen ik weer alleen was, vond ik het ineens vreemd allemaal, dat begrijpt u wel. Het was een lieve vrouw, maar dansen tot de noen? Daar kon ik niet helemaal bij.