Kijk. Je hebt mensen die onder ladders doorlopen en mensen die dat systematisch niet doen. Uit bijgeloof, uit voorzichtigheid, of omdat er al dan niet ruimte voor is. Daarover wordt nogal eens gediscussieerd en van mening verschild. Tot nu toe ben ik daarover nog niet ondervraagd.
Het begon allemaal zacht en aardig maar uiteindelijk liep het zo dat wij aan het eind dolblij waren dat we afscheid mochten nemen van de maan, nadat die ons zèlf de rug had toegekeerd.
Ik heb zelden lust
om doodgewoon te zingen
zoals de doodgewone dinger
altijd denkt aan
doodgewone dingen
want ik ben geen doodgewone zinger
In een museum ontmoette ik een oude wijze vrouw die mij vertelde dat zij helemaal niet oud was maar in feite heel jong (maar zeker wel wijs) en dat het museum er niet toe deed maar wel de tijd die we hadden en dat ik hààr niet ontmoet had maar zij mij en dat zij best tijd wilde nemen om mij te doen begrijpen dat ik niet de man was die ik dacht te zijn in een museum dat er niet toe deed maar wel de tijd en dat het beste wat ik kon doen was haar bij de hand te nemen en samen de tijd in te wandelen om te leren begrijpen dat ik misschien niet de man was die ik dacht te zijn maar een ander en dat de kans zelfs heel reëel was dat wij geen van beiden uitendelijk op dezelfde plaats in de tijd terecht zouden komen door samen hand in hand uit het museum te vertrekken maar dat wij elkaar voorlopig wel aan elkaar konden vastklampen.
Het nieuws dat moeder depressief was werd door de kinderen niet helemaal begrepen en zij waren meteen heel enthousiast!
Typische houding van werkgevers t.o.v. formeel sociaal overleg met erkende vakorganisaties.
Nadat hem in een visioen was duidelijk geworden dat het gemiddelde debiet van alle rivieren op aarde rechtstreeks evenredig invloed uitoefent op ons geluk, besloot hij waterbouwkundig ingenieur te worden en zich toe te leggen op de aanleg van kanalen.
Een andere keer, vele jaren later in een regenbui, toen hij zich die droom had kunnen herinneren, had hij het dan weer veel te druk met het stevig vasthouden van zijn paraplu.
De vraag was of ik het met de volle draagwijdte eens was.
“Hoezo?”
“Omdat die wel erg wijd draagt.”
“Erg wijd?”
“Ja, ontzettend wijd.”
“Maar alles is onderbouwd hoor.”
Toen werd de sfeer ineens heel anders.
Nu alles vervalt en de samenhang zoek raakt, nu iedereen zwemt, bij wie hoor jij dan eigenlijk?
Indien gevraagd om het sprookje van Roodkapje te herschrijven, maar met een ander dier in de medehoofdrol, welk dier zou u dan kiezen?
Schaduwvrijen wordt wel eens als een vorm van dansen uitgelegd, maar voor wie er zich echt op toelegt kan het natuurlijk zo veel méér zijn!
"Bent u nu uzelve?"
"Pardon?"
"Of u nu uzelve bent?"
"Jazeker. Helemaal!"
"Omdat u zo vaak zegt dat u uzelf niet bent."
"Zeg ik dat dan?"
"Ja hoor! Vaak."
"Ik ben inderdaad nogal dikwijls mezelf niet. Dat klopt wel."
"Gelukkig maar dat u het dan zegt."
"Maar als ik niets zeg, dan ben ik mezelf wèl, denkt u?"
"Precies. Daar lijkt het dan toch sterk op in elk geval."
"Ik was er mij niet van bewust dat ik dan die indruk wek. Wat zit het allemaal vreemd in elkaar toch, vindt u niet?"
Nadat ik daarstraks belde ben ik wat gaan "rusten": In feite ben ik als een blok in slaap gevallen tot zoëven.
Ik voel mij nu in elk geval uitgerust en in een soort vreedzaam evenwicht. Ik wil dat bewaren en even helemaal bij mezelf blijven. Ik bel je dan ook liever morgen terug.
Sorry.
"Nee Piet, je leeft grotendeels van overheidssubsidies, het spreekt vanzelf dat je dan je mond houdt, dat moet je begrijpen, we leven in een democratie toch?"
“Man toch, vooraleer te beslissen moet je toch ook één ding begrijpen: de huidige vrouw van je leven wil een heel ander leven dan je vrouw!”
"Hé James, wat zit er in die pakjes?"
"O dàt! Dat zijn incentives voor de mensen van onze HR-afdeling! Houdt hen gefocust. Komt uit China en kost geen bal."
"Origineel!"
Uiteraard kunnen ook de chronische ischiaspatiënten zich niet door de aan de macht zijnde regeringscoalitie "als bediend" beschouwen.
“Sinds ik mij heb aangesloten bij de heren die weten waarheen ben ik zelfverzekerder geworden.”
“Ja?”
“Jazeker. En ook minder rond.”
“Minder rond? Hoe dat zo?”
“Vroeger was ik namelijk een bal.”
“Een bal?”
“Precies, een bal, en ik werd dan ook in alle richtingen weggestampt.”
“Zijn jullie met z'n velen?”
“Wie?”
“De heren die weten waarheen?”
“Ik meen van wel. Al zijn er inmiddels al veel weg.”
“Weg? Waarom?”
“Omdat zij al veel eerder wisten waarheen natuurlijk.”
“En zelfverzekerder waren!”
“Ja, zoals ik.”
"Men wist mij te vertellen dat jij héél anders loopt wanneer je van je therapie terugkomt, dan wanneer je erheen stapt."
"O ja? Daar ben ik mij anders niet echt van bewust."
"Toch wel."
Het was niet het moment om na te denken over de éénmaligheid der dingen, dat begreep Björn ook wel.
