Omdat er alweer dagen achter elkaar niets te beleven viel op de teevee heb ik nog eens de beleefde man uitgenodigd. Hij kwam precies op tijd.
“Fijn dat u zo snel kon komen."
“Graag gedaan, het is ook mij een genoegen,” klonk het zacht gearticuleerd.
Ik ging hem voor naar de zitkamer waar heel mijn gezin en onze allochtone buurvrouw hem vol verwachting opwachtten.
Iedereen kreeg een hand van hem.
Dan tilde hij zijn hoed een ietsje op en maakte een haast onzichtbare buiging.
Dit herhaalde hij twee keer.
“Zo, dan ga ik maar weer eens,” zei hij, waarna hij het voorgaande nog eens herhaalde, in omgekeerde volgorde.
Nadat ik hem naar buiten had vergezeld schonk ik voor iedereen thuis een glaasje wijn in, wat wij rustig opdronken. Daarna maakten wij aanstalten om rustig te gaan slapen.
Dat was voor de buurvrouw het moment om ook te vertrekken, langs de achterdeur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten