Een aforisme van oom Floris

De hardste werkers halen niet altijd de beste resultaten!



_____________________________________

Augustus?

Jij zei altijd dat het in augustus was terwijl ik de maand augustus daar helemaal niet mee associeer maar het is natuurlijk waar dat jij in dat soort zaken altijd gelijk had.
Op dat punt was ik eigenlijk nooit te vertrouwen. Al zie ik toch ook niet in wat augustus er in feite mee te maken zou hebben gehad. Dit om maar te zeggen hoe anders wij tegen bepaalde dingen aankeken.



__________________________________________

Waar ik op mocht vertrouwen

Om aan een sprookje mee te mogen doen, zo werd mij meegedeeld, volstond het gewoon om er op zekere dag te zijn. Ik zou dan na een aantal nare ontmoetingen en belevenissen en mits het in de juiste volgorde uitspreken van mij, door een mij gunstig gezind personage, ingefluisterde toverspreuken, uiteindelijk héél gelukkig worden en nog lang leven ook.
100% garanderen dat het zo zou aflopen wilde men niet, maar de afloop kennende van zoveel andere sprookjes mocht ik daar toch wel op vertrouwen, zo voegde men er aan toe, waarschijnlijk omdat ik niet echt enthousiast reageerde.



___________________________________________

Andermans schoenen

Niet dat we het concreet zo afgesproken hadden maar op een dag deden we niet meer aan liefde. Ik zelf keek in die tijd heel vaak naar de wolken. Jij vraagt je natuurlijk af wat dàt er mee te maken heeft maar ik kan uiteraard alleen maar vertellen wat er toen allemaal is gebeurd en ik spreek dan in de eerste plaats voor mezelf. Ik ga niet in andermans schoenen staan.



_________________________________________

Een zekerheid in een bijzondere situatie

Vastgebonden op een boomstronk dreef ik stroomafwaarts. Aangezien ik mij schaamde voor de bijzondere situatie waarin ik mij bevond deed ik of het gejoel van de kinderen langs de oevers mij niet deerde. Vanzelfsprekend negeerde ik ook de verwensingen van de volwassenen want het was mij hoe dan ook een raadsel in welke metafoor ik mij uiteindelijk bevond. Wat had ik kunnen zeggen? Dat een en ander ergens zou in uitmonden evenwel, dat was een zekerheid!



________________________________________

Roekoekoe

Hoe hij er
uiteindelijk
toe kwam
de duif in zichzelf
vrij te laten
is een kwestie van
roekoekoe.



________________________________________

De mooie zonsopgang vanzelfsprekend

"Kijk, wat een mooie zonsopgang!"
"Ja, maar denk nu niet ineens dat alles ook goed komt."
"Vanzelfsprekend."



________________________________________

LVDDEMOZK

Er verscheen iemand eens een wezen met een bovenaardse blik in de ogen, dat hem de Lijst Van Dingen Die Een Mens Onmogelijk Zal Kunnen toonde. Ter inzage, opdat hij het voortzeggen zou en zo de mensheid heel wat frustratie besparen.
Afgeleid, want het wezen rook zo goed - probeerde hij toch alles van buiten te leren, maar hij merkte al gauw dat dit onbegonnen werk was.
Dingen als zich eigenhandig helemaal binnenstebuiten trekken, een vrouw over de schouders dragen tot zij van je houdt, of zweven als dat niet nodig is, die onthield hij om een of andere reden als vanzelf, maar de meer wezenlijke zaken ontglipten hem ter plekke.
Hij ging te rade bij wijzen en geliefden, maar niet één kon hem helpen. Er zit niets anders op dan wachten tot je nog eens mag kijken, troostte er een overdreven optimistisch. Iets anders zit er niet op. Maar het wezen met de bovenaardse blik in de ogen liet zich nooit meer zien of zelfs maar rieken.

Dìt is dus waarom de mens nog altijd zoveel energie steekt in het onmogelijke in plaats van in het mogelijke, waarin nog zoveel mogelijk is! Zo denken althans zij die dit verhaal slechts kennen van horen zeggen er over.

Natuurlijk alweer zo’n besluit waarmee alles en niets wordt gezegd.



__________________________________________

De enigen die hem zullen begrijpen!

Een man die een hele tijd met het gevoel zat dat hij uitzette kreeg ineens de indruk dat hij eigenlijk ineenkromp.

"Zomaar ineens? Zonder waarschuwing?"
"Ja."
"Dat heb ik nog nooit meegemaakt."
"Ik ook niet."
"Maar ik denk dat ik wel begrijp wat hij bedoelt."
"Ik ook."
"Hij zal daar doorheen moeten."
"Vanzelfsprekend."
"En daarna zoeken we hem eens op."
"Ja."
Dat zal hem goed doen."
"Ja."
Kan hij zijn hart eens luchten als dat nodig is."
"Ja."
"Wij zijn misschien de enigen die hem zullen begrijpen!"
"Ja, alleen wij."


_____________________________________

De vrije gedachten

"Kom, we gaan daar op die bank zitten..."
"Ja."
"... en we laten onze gedachten vrij..."
"Ja!"
"... en hopen dat ze nooit meer terugkomen."



_______________________________________

Momenten van gemis.

... maar natuurlijk waren er altijd de momenten van gemis.



_______________________________________

Overweging over hoe ik mij voelen zou als grootgrondbezitter

Soms denk ik dat ik mij als grootgrondbezitter erg gelukkig zou voelen.
Waarom ik mij dan erg gelukkig zou voelen?
Omdat ik dan grootschalige projecten zou initiëren, projecten nuttig voor mijn algehele zelfontplooiing.
Daar is het mij in feite om te doen.

(Deze overweging omdat ik het belangrijk vind dat u mij leert kennen zoals ik zou kunnen zijn als grootgrondbezitter en waar het mij om te doen is, of wat dacht u?.)



________________________________________