De bekende schrijver trad het vertrek binnen en stak zijn bekende schrijversarmen door de muur om er in de belendende kamer nog gauw een geïnspireerde alinea te noteren, opdat die in zijn geniale geest niet zoek zou raken ten gevolge van de op handen zijnde gebeurtenissen veronderstel ik.
Ik keek het met verbazing aan want ik besefte dat ik dat nooit op dezelfde manier zou leren klaren.
„Machtig,” dacht ik, „Gewoon je armen door de muur, zonder omwegen of tijdverlies.” U mag rustig aannemen dat ik tevoren zelf nooit had overwogen om deze techniek ook uit te proberen. Zelfs niet om dit verhaaltje te schetsen.
Een mens moet zijn grenzen nu eenmaal kennen, dat heb ik al wel van het leven geleerd.
Daarna kwam de bekende schrijver naast mij zitten en voor ik het besefte nam hij mij mee in een magisch gesprek over literatuur.
_________________________________________
Geen opmerkingen:
Een reactie posten