De aambeeldeters

Een man en een vrouw die elke eerste maandag van de maand april een aambeeld verorberden hielden zich daarbij aan een vast ritueel: nà het voorgerecht vertelde de man steevast een parabel. Vorig jaar luidde die als volgt:

Een hinkende man ontmoette een blinde en zei: „Kijk, ik heb een knots bij! Daarmee mep ik er op los!”
De blinde antwoordde: „En ik… ik ben een verklikker! Ik verklik alles en iedereen die mij in de weg staat.”
„Een verklikker?”
„Ja, wis en drie. Ik zou maar uitkijken met die knots van jou als ik jou was.”
Zo ontspon zich tussen die twee een gesprek over de beste manieren om een plaatsje in de wereld te bemachtigen. Zij waren het over tal van dingen eens. Over tal van andere dingen spraken zij zich echter op een handige manier nooit uit en beweren dat zij goede vrienden werden zal ik ook niet.

„Ja,” knikte de vrouw beamend, „mensen doen vaak rare dingen. Smakelijk!”
„Smakelijk!"



_________________________________________

Het geloof zonder gebeden

Maar toen had je nog
het geloof in de schepping
van een falend apparaat,
een geloof zonder gebeden.



_________________________________________

Het magisch gesprek over literatuur

De bekende schrijver trad het vertrek binnen en stak zijn bekende schrijversarmen door de muur om er in de belendende kamer nog gauw een geïnspireerde alinea te noteren, opdat die in zijn geniale geest niet zoek zou raken ten gevolge van de op handen zijnde gebeurtenissen veronderstel ik.
Ik keek het met verbazing aan want ik besefte dat ik dat nooit op dezelfde manier zou leren klaren.
„Machtig,” dacht ik, „Gewoon je armen door de muur, zonder omwegen of tijdverlies.” U mag rustig aannemen dat ik tevoren zelf nooit had overwogen om deze techniek ook uit te proberen. Zelfs niet om dit verhaaltje te schetsen.
Een mens moet zijn grenzen nu eenmaal kennen, dat heb ik al wel van het leven geleerd.
Daarna kwam de bekende schrijver naast mij zitten en voor ik het besefte nam hij mij mee in een magisch gesprek over literatuur.



_________________________________________

Van Tralala en Hohoho

De man van Tralala wist zich steeds beheerst en zelfverzekerd voor te doen maar in zijn binnenste vanbinnen vreesde hij de dag iemand te ontmoeten die hem helemaal zou doorzien. Iemand als het meisje van Hohoho dat net die dag ter wereld kwam.



_________________________________________

Eerst de grote honger

Wij wilden wel eens weten of hij ook zo krom zou lopen als hij wat gelukkiger was geweest.
„Wie zal het zeggen?” antwoordde hij met plotse tranen in zijn ogen.
„En dat komt allemaal door die en die?” mompelden wij troostend.
„Ja… maar ook van het vele zus en zo…” voegde hij er amper hoorbaar aan toe.`
”Je moet aan jezelf werken," gaven wij hem nog welgemeend wat goede raad, alsof wij nooit iets anders deden, „Dan komt alles goed!”
„Ja, dat weet ik wel, maar nu heb ik grote honger."



__________________________________________

De ark van tijd en ruimte

Het ontwikkelen van de zogenaamde Ark van Tijd en Ruimte tot een in theologische omstandigheden vlot functionerende machine is in de eerste plaats een poëtisch project, zo wordt ons verteld.
Maar het apparaat, indien geassembleerd door NIET in wijzerzin redenerende technici - naar de instructies in de originele blauwdruk - had in potentie goden kunnen maken van eenieder die daar in geloofde, al was het maar voor de duur van de reis waarvoor het was geprogrammeerd.



________________________________________

Vergelijkingen

Zorgvuldig vergeleken zij de lengte van hun armen en wij gebaarden alsof wij dat niet opmerkten. Zoiets is hier heel gewoon en daarom wordt het doorgaans niet eens meer schriftelijk gerapporteerd. Het heeft te maken met hun drang om ver te kunnen reiken.
Wij hebben die faze al heel lang geleden doorgemaakt en wij weten dat die zich regelmatig herhaald. Daarna komt nog het onderzoeken en vergelijken van de langste benen en de wijdte van de passen, al wandelend en al lopend.
Zelf staan wij al véél verder en voor hetere vuren mag ik wel zeggen: wij vergelijken onze waarheden want ook daarmee is het zaak om te weten hoever we daarmee uiteindelijk komen.



________________________________________

Tatiana, de enige vrouw zonder kleren

Terwijl ik in die dagen de grootste moeite had de eindjes aan elkaar te knopen was het in de loft van Tatiana - de enige vrouw zonder kleren - een komen en gaan van in zulke zeldzame fenomenen geïnteresseerde nieuwsgierigen.



________________________________________

HaHaHa...

"HaHaHa… maar dat is wel typisch hoor, voor mannen die al zo lang rondlopen met onbestemde zelfmoordgedachten, ik..., als ik van jou was, ik zou het maar gewoon negeren hoor!"



______________________________________

De vele metaforen voor het leven

„Ach, je moet het zien als een metafoor voor het leven want dàt is het!”
„Ja, zo kan men het ook bekijken natuurlijk.”
„Maar zo is het ook, gewoon een metafoor voor het leven.”
Maar dat kan je toch van zoveel dingen zeggen als je het zo bekijkt?”
„Ja?”
„Ja toch?”



________________________________________

De verdwenen straat

Na enkele minuten was hij al terug met het onthutsende bericht dat de straat was verdwenen.
„Maar dat kan toch niet?” zei zijn vrouw, „Een straat verdwijnt toch niet zo maar zonder dat de bewoners gewaarschuwd worden dan nog!”
Maar het was wel degelijk zo: de straat was weg. Zonder een duidelijke oorzaak of verklaring.
Na enkele weken stonden zij er niets eens meer bij stil.
Zo is naar alle waarschijnlijkheid de verdwenen straat ontstaan.



_________________________________________

Over het ontwijken van putten

Wie zich een put inbeeldt en
daar dan omzichtig omheen loopt
maakt zich in de ogen van mogelijke toeschouwers
uiteraard belachelijk!
Nee, dan pakt wie zich inbeeldt
dat hij omheen een put loopt die
hij zich inbeeldt het veel subtieler aan.

Dit bewijst dat wie een iets of wat doorgedreven
inbeelding aan de dag weet te leggen niet
per se belachelijk zal gevonden worden.



_______________________________________

Door al dan niet bevoegde personen

Hoewel er ons waarschijnlijk nog heel wat tijd rest is het misschien wel nuttig dat we ons afvragen wat de laatste vraag op aarde zal zijn en of die eventueel nog beantwoord wordt door al dan niet bevoegde personen?



________________________________________

De woorden

Ineens kwam het moment dat mij de woorden ingefluisterd werden. Het verbaasde mij dat ze zo eenvoudig waren. Véél eenvoudiger dan die in de lijsten die ik voor mezelf al had aangelegd.
Ik heb er aandachtig naar geluisterd en kon er niets moeilijks in bespeuren.
Later heb ik mensen gehoord die het over diepere inzichten hadden en - godbetert! - andere waarden, waardoor ik er opnieuw aan moest denken, aan die woorden, maar zij bleven voor mij de eenvoud zelve.
Tot ik mij uiteindelijk ben gaan afvragen waarom ik ze nooit heb uitgesproken.




______________________________________

Bewegingloos of niet

Hij wist dat hij bewegingloos moest blijven en haar diep in de ogen moest kijken, zo diep als hij nog nooit gekeken had. Het was alsof de reuzin zoveel kracht had dat zij hem hoe dan ook verpletteren zou.
„Dat begrijp je toch wel?” vroeg zij weer, en hij begreep het uiteraard, maar waarom hij?
„Omdat ik zoveel van je hou,” zei ze weer opnieuw. Bewegingloos of niet.



_____________________________________

De wereld vroeger

„En? Voel je je nu eindelijk beter?”
„Hoezo?”
„Jij was het toch die de wereld vroeger altijd zo opdringerig vond?”
"?"
"Je gaat nu toch niet beweren dat ik je wéér verkeerd heb begrepen?"



____________________________________

De drang om een eigen hemellichaam te bezitten

De drang, in ieder man aanwezig en ongeacht het praktisch nut, om los van leeftijd, rang of stand of adequaat beoordelingsvermogen, een eigen hemellichaam te bezitten, is vaak oorzaak van onevenwichtigheid in houding en gedrag.



___________________________________

Weldra ook bij ons op de markt: De AutoCoronator

De firma Hubris & Co, Inc. is op zoek naar betrouwbare dealers in de Benelux om haar nieuwste product, de AutoCoronator, ook bij ons op de markt te brengen. Dit eenvoudige maar tevens hypermoderne toestel met zijn wonderbaarlijke uitwerking op de menselijke eigendunk zal verkrijgbaar zijn in drie modellen: met een gouden kroon, met een ijzeren kroon of met een kartonnen kroon. Daarmee hoopt men in één kwartaal de best mogelijke marktpenetratie te verwezenlijken. Aangezien er geen twijfel kan zijn aan het mogelijke commercieel potentieel van dit apparaat raden wij eenieder die zijn investeringsportefeuille verder wil diversifiëren aan om in dit product te investeren.



________________________________________

Beweegredenen

Op zekere nacht hing de maan héél laag boven de horizon en ik besloot er eens heen te wandelen om te zien of ik er onder door zou kunnen lopen zonder mijn hoofd te buigen. Maar toen ik dichterbij kwam zag ik daar twee blote vrouwen beladen met rozenblaadjes.
„Het leek ons een uitgelezen kans om de maan te versieren,” verklaarden zij, toen zij mij opmerkten.
Zo minzaam mogelijk glimlachte ik om deze verklaring want ik weet drommels goed dat wat vrouwen allemaal zeggen in dat soort omstandigheden recht uit het hart komt, waarna ik op mijn beurt ook mijn beweegreden opbiechte.



________________________________________

Zonder woorden

Neem kennis van ieder detail, van de kleinst mogelijke uitzonderingen in de grammatica van de taal die wij met zijn allen delen, en word zo, zelfs zonder woorden, bedreven in hoe wij met z’n allen liegen.



________________________________________

Onmogelijk!

Soms voel ik mij onmogelijk,
maar u begrijpt uiteraard waarom ik mij soms onmogelijk voel:

het is omdat ik mij op momenten van minder toezicht
op de rug van een gele goudvis verplaats.

Ja, zoiets is natuurlijk onmogelijk, ik zie het u denken.

Maar als ik u vertel dat ik op die momenten het gelukkigst ben, wat dan?



_______________________________________

Perfecte zonsondergang

In zijn hoofd ineens
kwamen niet de juiste woorden
maar een perfecte zonsondergang.
Daarmee heeft hij het moeten doen.



____________________________________