Anagrammen

Hij besloot alleen nog maar in anagrammen te spreken.
"Waar ben jij geweest?"
"..."
"En van hoe laat tot hoe laat?" peilde zij verder.
Hij staarde voor zich uit in het besef dat het niet voor de hand lag.
"Zie je, ik heb zo mijn vermoedens, zeker als jij blijft zwijgen!", beschuldigde zij nu haast onverholen.
"..."
Nee, hij was niet goed in anagrammen, dat begreep hij nu wel.