Bananen eten

Aangezien niemand het mij geleerd heeft heb ik nagedacht over bananen eten en ik ben tot een paar eigen bevindingen gekomen. Die zijn uiteraard hoogst persoonlijk, maar toch genuanceerd en kunnen misschien bijdragen tot een breder debat!

Bananen eten, enkele situaties niet te na gesproken, is niet sexy. Het heeft vaak zelfs iets armtierigs en vulgair. Bijvoorbeeld bananen die op een stationsperron worden gegeten, of in een bus van het stedelijk vervoer. Dat kan u zich makkelijk voorstellen, u genoot een degelijke opvoeding!

Bananen eten kan je ook bezwaarlijk een verheffende bezigheid noemen. Het blijft iets utilitairs. Doorgaans is het haastwerk. Al is het wel voedzaam en je krijgt er ook niet meteen vuile handen van. Dat is meteen een van de belangrijkste redenen waarom ik zelf wel eens een banaan eet.

Bananen eten ook, niettegenstaande het frivole geel, is niet echt leuk. Men stelt er zich wel vaak iets bij voor, en even vaak gniffelt men dan omdat men bijgedachten heeft, maar puur feitelijk beschouwd is het een eerder grove bezigheid. Alleen geoefende bananeneters weten er weg mee, maar die zie je niet vaak in het openbaar. Dat weet ik van een veteraan op jaren die, nu zonder tanden, dagelijks drie bananen soldaat maakt. Hìj doet dat teruggetrokken, in zijn eentje, onttrokken aan het zicht van anderen. Geheel privé! Uit respect. Want hij heeft het nog niet helemaal onder de knie beseft hij zelf. Stel dit eens tegenover de individuen die zich met een banaan laten fotograferen!

In een notendop is dit wat ik weet te zeggen over bananen eten, mits enig nadenken, want vanzelfsprekend is het niet. Het is ook maar mijn mening. De mening van iemand die slechts sporadisch bananen eet dan nog. Heel ondoordacht en onoordeelkundig. Denk niet dat ik een autoriteit ben.