Een aforisme van oom Floris

Een man herken je alleen aan zijn… inderdaad, en al de rest is wishful thinking.

69 huizen waar ik geweest ben

Zelden is het een mysterieuze drang
die mij behoedzaam witte landhuizen doet besluipen,
of belangstelling voor strooien daken.
Ik doe het ook niet om de vrolijkheid
of voor het pure geld.
En altijd ga ik behoedzaam te werk en
ik tracht er ongedwongen uit te zien.

Maar vooral, ik luister!
Want ik ben bang van afgerichte honden.

Het gaat mij doorgaans evenmin om de vrouw des huizes,
of haar dochter , zij zijn mij beiden al gelijk.

Het gaat mij zuiver om te kunnen zeggen:
"Daar, dàt huis, daar ben ik geweest!"

Bananen eten

Aangezien niemand het mij geleerd heeft heb ik nagedacht over bananen eten en ik ben tot een paar eigen bevindingen gekomen. Die zijn uiteraard hoogst persoonlijk, maar toch genuanceerd en kunnen misschien bijdragen tot een breder debat!

Bananen eten, enkele situaties niet te na gesproken, is niet sexy. Het heeft vaak zelfs iets armtierigs en vulgair. Bijvoorbeeld bananen die op een stationsperron worden gegeten, of in een bus van het stedelijk vervoer. Dat kan u zich makkelijk voorstellen, u genoot een degelijke opvoeding!

Bananen eten kan je ook bezwaarlijk een verheffende bezigheid noemen. Het blijft iets utilitairs. Doorgaans is het haastwerk. Al is het wel voedzaam en je krijgt er ook niet meteen vuile handen van. Dat is meteen een van de belangrijkste redenen waarom ik zelf wel eens een banaan eet.

Bananen eten ook, niettegenstaande het frivole geel, is niet echt leuk. Men stelt er zich wel vaak iets bij voor, en even vaak gniffelt men dan omdat men bijgedachten heeft, maar puur feitelijk beschouwd is het een eerder grove bezigheid. Alleen geoefende bananeneters weten er weg mee, maar die zie je niet vaak in het openbaar. Dat weet ik van een veteraan op jaren die, nu zonder tanden, dagelijks drie bananen soldaat maakt. Hìj doet dat teruggetrokken, in zijn eentje, onttrokken aan het zicht van anderen. Geheel privé! Uit respect. Want hij heeft het nog niet helemaal onder de knie beseft hij zelf. Stel dit eens tegenover de individuen die zich met een banaan laten fotograferen!

In een notendop is dit wat ik weet te zeggen over bananen eten, mits enig nadenken, want vanzelfsprekend is het niet. Het is ook maar mijn mening. De mening van iemand die slechts sporadisch bananen eet dan nog. Heel ondoordacht en onoordeelkundig. Denk niet dat ik een autoriteit ben.

Vermoeden

"Ja, na verloop van tijd ga je wel wat vermoeden."
"Je vermoedt dus iets?"
"Ja, dat mag je wel zo stellen."
"Maar wat vermoed je dan precies?"
"Ik weet niet of ik dat wel moet zeggen."
"Je weet niet of je dat wel moet zeggen?"
"Ja, een mens vermoedt zo snel dingen en wie weet wat men niet allemaal gaat denken, op basis van een vermoeden dus."
"Ja, ergens begrijp ik dat wel."
"Daarom hou ik mijn vermoeden voor mezelf."
"Je houdt je vermoeden dus voor jezelf?"
"Ja."
"Maar je vermoedt toch wel degelijk iets!?"
"Ja, iets wel ja."
"Dus toch iets."
"Ja, maar 't is maar een vermoeden hé."

Ingrepen van het lot

Dat het leven niet alleen bestaat uit spelingen van het lot maar soms uit regelrechte ingrepen mag blijken uit dat éne ogenblik waarop J. op het punt stond de liefde van zijn leven tegen het lijf te lopen en haar beschermengel dit slechts op het laatste nippertje wist te vermijden door hem bij zijn haar de hemel in te trekken en exact één kilometer verder weer neer te zetten. Het was daar dat hij nog geen drie tellen later Carla leerde kennen. Een ontmoeting zoals er zoveel zijn.

Een aforisme van oom Floris

Het zou best eens waar kunnen zijn dat wij in onze samenleving de vrouw enorm veel aanrecht aandoen.