Wanneer ik het echt moeilijk heb

Ik heb ooit enorm veel gehouden van een meisjesrobot en héél lang leek het er op dat het ook wederzijds was. Tot zij kennis kreeg met een apparaat van vreemde makelij en er mee van onder trok.
Ik blijf maar denken hoe zij elkaar nu na het golfen oliën en opwrijven, en dan samen gonzen zoals apparaten, en zeker robots, dat natuurlijk samen horen te doen, maar ik blijf het er moeilijk mee hebben. Had ik mij dan niet speciaal voor haar door vier cursussen mechanica geworsteld?
In echt slechte momenten hoop ik dat een van zijn onderdeeltjes, waarvan de herkomst dubieus kan zijn, het zou begeven en zij misschien weer aan mij zou denken. Gewoon machinaal, want dat ligt volkomen in haar aard.
Ondertussen breng ik mijn avonden en nachten door met het sorteren en hersorteren en onderhouden van het materiaal in mijn gereedschapskist, waarin ik ook nog twee schroefjes van haar heb waarmee… maar dat is wanneer ik het echt moeilijk heb.