Je moet je moment van afscheid goed kiezen en je mag je niet verlaten op de keuze van anderen en zomaar meelopen. Zelfs niet uit liefde of opofferingsgezindheid. Indien je werkelijk meent in jezelf te kunnen kijken, zoals jij beweert, dan zal je het juiste moment wel herkennen. Ik kan je daarbij niet helpen. Maar het is misschien niet raadzaam om te spreken van Het Grote Afscheid.
Maar ik voel mij eigenlijk slecht geplaatst om over het afscheid iets te zeggen, een man met lichaamsdelen zoals ik, totaal buiten elke proportie en met een huid die we misschien beter als pels kunnen omschrijven, om van de geur nog maar te zwijgen. Ik denk dat je dat wel met mij eens bent, jij kent mij goed genoeg, zelfs nu we niet meer samen slapen...
Maar goed, over afscheid nemen dus, en hoe je dat volgens mij het beste doet. Ik zelf zou niet veel meenemen, en, een paar weken voor het vertrek, zou ik beginnen met lichaamsoefeningen, niet te inspannend maar geheel gericht op lenigheid. Leer ook vertrouwen op de vreemdelingen die je ongetwijfeld zal ontmoeten. Sommigen zijn nuttig! Omwille van hun kennis, of voor een dak boven je hoofd.
Ik zou nog zo een en ander kunnen aanbevelen, maar al bij al, je vertrekt niet alleen en ik geloof rotsvast dat van jullie twee jij het wel zal halen - per slot van rekening ben jij thuis in verraad - en dat men dan jou als engel zal herinneren. Mooi, zuiver en ondoorgrondelijk.
3 opmerkingen:
Oei, ik dacht even dat mijn ex man dit geschreven had voor mij...
Ai...
voor Linda:
In deze kan ik u echt gerust stellen, aangezien ik niemand's ex ben, kan ik ook zeker de uwe niet zijn.
Anderzijds, heb ik het eigenlijk nogal luchtig bedoeld.
Een reactie posten