Ik-zal-altijd-en-onvoorwaardelijk-van-je-houden is in onze polysynthetische taal, waarin alles wat met liefde en intermenselijke gevoelens te maken heeft kernachtig in één woord wordt uitgedrukt, een woord dat voor welmenenden uit den vreemde onmogelijk uit te spreken valt, zodat die hier uiteindelijk allemaal hologig en vereenzaamd (daaraan zijn zij ook gemakkelijk te herkennen) aan hun einde komen. Er zijn natuurlijk altijd overmoedigen die het er toch op wagen en zich dapper introduceren met Ik-zal-eerst-eens-krachtig-in-de-soep-pissen-alvorens-ook-uw-verstandelijke-vermogens-in-vraag-te-stellen (het betreft hier een kwestie van het juiste accent), maar deze worden door ons ter plekke doodgeschoten. Dit valt namelijk onder ons begrip van zelfverdediging.
Versie 1.0
Ik-zal-altijd-en-onvoorwaardelijk-van-je-houden is in onze polysynthetische taal, waarin alles wat met liefde en intermenselijke gevoelens te maken heeft kernachtig in één woord wordt uitgedrukt, een woord dat voor welmenenden uit den vreemde onmogelijk uit te spreken valt, zodat die hier uiteindelijk allemaal hologig en vereenzaamd (daaraan zijn zij ook gemakkelijk te herkennen) aan hun einde komen. Er zijn natuurlijk altijd overmoedigen die het er toch op wagen en zich dapper introduceren met Ik-heb-net-uw-geit-verkracht-maar-vind-uw-dochter-toch-ook-de-moeite-waard (het is een kwestie van het juiste accent), maar deze worden door ons ter plekke doodgeschoten. Dit valt namelijk onder ons begrip van zelfverdediging.
3 opmerkingen:
U mag het mij niet kwalijk nemen, Blogbaas, maar in deze ben ik traag
voor jevski:
Het is inderdaad eens iets anders, nietwaar?
een aanzet tot stijl-breuk ?
Een reactie posten