- Meneer, ik kom voor de tristesse
- Hoezo de tristesse? Wat is daar nu mee?
- Die hangt hier in uw huis. Ik had ze graag eens bekeken. Er wordt over gepraat. Zij gaat over de tong.
- Mijn tristesse? Gaat die over de tong? Dat zou mij sterk verbazen.
- En toch is het zo. Mag ik ze zien. Ze schijnt hier zo heerlijk te hangen.
- U komt niet erg gelegen. Kan het niet...
- Ach toe nou, het regent en dan schijnt ze op haar mooist te zijn.
- Maar het is mijn tristesse. Als iedereen die er zomaar zin in heeft hier plots voor mijn deur zou staan om haar te zien, dan vrees ik dat ze niet lang meer blijft hangen. Dan kan ik net zo goed een kermiskraam beginnen.
- Excuseert u mij. Ik wist niet dat u er zo aan verknocht was.
- Het geeft niet. Een andere keer misschien.
...
- Wie was dat Jan?
- Ach, weer iemand voor onze tristesse.
1 opmerking:
tiens, ik had er geen idee van dat mijn zus ergens te bezichtigen hangt. Ik kan me levendig inbeelden dat het niet altijd uitkomt bekeken te worden.
Une Tristesse Capverdienne
(toch weer een verhaaltje dat is komen aanwaaien? - moet heel wat bijlezen - en het blijft leuk, verrassend, genieten dus)
Een reactie posten