het was niet eens zo donker
en ik maakte rondjes rond een ontzaglijk grote
vrouw
maar ik was onoplettend en krak
ik
verzwikte mijn voet op een of andere manier
wat het moeilijker maakte om haar te beklimmen
ter hoogte van haar middel overschouwde ik het
vruchtbaar akkerland
op haar rechterschouder stond een tafel met
een stoel,
dat voelde als wees welkom
de ontzaglijk grote vrouw had niets in de
gaten,
ik vermoed dat zij met haar gedachten elders was
het was een vreselijke crash, waarbij
zij haar beide benen brak
ik ben getuige, zij zag het niet aankomen
we werden beiden meegenomen door een ambulance
men vroeg of ik familie was
ja graag, antwoordde ik naar waarheid
wij delen nu dezelfde kamer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten