Tien kinderen!

 

"Tien kinderen! Hoe is het mogelijk?"

"Gewoon, met traumatische inseminatie."

 

 

 

Ingrid gaat bergaf

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'Jan, NÉÉ!!!! Dit wordt mijn dood.'

'Ach meisje, zeg dat toch niet. Je hebt al zoveel overleefd.'

De ramp!

Ho maar,

er zijn twee vliegtuigen en een

helikopter neergestort met weer

zoveel doden!

Ja ja, zeg ik

maar wat dacht je van het

schuim op mijn lippen

al die jaren

Ter zake (51)

Ik ben niet getrouwd met iemand die – indien wij in een oud en vervallen victoriaans huis zouden wonen – het leuk zou vinden om af en toe Norman Bates en zijn moeder te spelen. Bezoekers vermoorden zouden we ook zeker niet doen. Ook schep ik helemaal geen plezier in het in- of uitpakken van eender wat. Ik draag vrij regelmatig Van Bommel herenschoenen. Ik zie mij geen van beide doen, noch rijden op een kameel, noch op een paard. In de mate dat het allemaal zoogdieren zijn beschouw ik een kameel, een paard, een olifant en een konijn als verwanten. De combinatie van zuurtjes, Pringles en Coca Cola mag men geen stevig ontbijt noemen. Hoeveel men er ook van eet.

De Koningin der Belgen in het "Océan"-hospitaal in De Panne (1914-1918)

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ook in deze periode van de geschiedenis van de allerlaagste landen bleek weer hoe bedreven de koningshuizen  waren in het aannaaien van oren.

Dansen tot de noen

Er werd aangebeld. Ik ging kijken en zag een vrouw voor de deur staan.

'Ik kan in uw hart kijken,' zei de vrouw.

'O,' antwoordde ik.

'Ik kijk nu helemaal tot in uw hart,' preciseerde zij.

'Komt u niet even binnen?' vroeg ik.

Zij kwam voorzichtig binnen en bekeek de lambrisering.

'Dit zie je niet veel meer vandaag de dag,' merkte zij op.

'Gaat u zitten,' zei ik, 'maakt u het zich gemakkelijk.'

Zij ging zitten.

'Een kopje koffie?'

'Ja, graag.'

Wij dronken koffie en de vrouw benadrukte nog eens dat zij tot diep in mijn hart kon kijken.

'Ja. Dat zij u al,' zei ik gevat.

'Ik kan het niet genoeg zeggen. Het is heel bijzonder. Mannen beseffen doorgaans niet wat dit betekent. Bovendien denk ik dat ik de enige vrouw ben die zo diep in uw hart kan kijken.'

'Dat is best mogelijk,' dacht ik.

'Ik kan nog wat.' vervolgde zij, 'Ik kan dansen tot de noen!'

'Bewijs dat maar,' vroeg ik.

Zij ging staan, tilde haar rok een halve meter op en begon te dansen. Twintig minuten later hield ze ermee op. Het was noen.'

'Hoe vond u dat?' vroeg zij.

Ik zei dat ik het allemachtig vond.

De vrouw schrok, 'Ik zie in uw hart dat u er zelfs van genoot!'

'U kan dus echt in mijn hart kijken,' riep ik verbaasd.

'Dat zei ik toch al.'

'Ja, dat is zo. Maar ik nam het met een korrel zout.'

'Ik zie in uw hart dat u van me hebt genoten en nu moet ik gaan, voor ik andere dingen zie.'

'Wat jammer,' zei ik. Ik begon net aan u te wennen.

'Ja,' zei de vrouw, maar dat is het net, men went snel aan mij. Ik moet nu echt gaan want ik ga een trapeze kopen. Dat mag u ook met een korrel zout nemen.'

'Hé, ik dacht dat u het meende! Ik verlaat me op wat u zegt.'

'Laat ik er toch maar vandoor gaan,' zei de vrouw, 'ik word duizelig van wat ik diep in uw hart zie.'

Wij namen afscheid als oude vrienden maar toen ik weer alleen was, vond ik het ineens vreemd allemaal, dat begrijpt u wel. Het was een lieve vrouw, maar dansen tot de noen? Daar kon ik niet helemaal bij.

 

 

Eindelijk een getuige

 

Op een vroege ochtend

het gras zag wit met rijp

zag ik zwarte materie liggen op het voetpad

ik proefde even en het smaakte naar whiskey, maar dan véél lekkerder

ik vroeg me af wie dit had verloren

toen ik plots een harde wind liet

KNAL

en ik zag een grijs personage in de lucht verdwijnen

het personage keek nog één keer naar me om en verdween achter de wolken

ik bedekte mijn gescheurde broek met beide handen

en hoorde een weduwe lachen aan de overkant

Er is dus een getuige!

Vergelijkende taalkunde

Aan deze kant van het bos

spreken we een andere taal

waarmee wij hetzelfde kunnen zeggen

als jullie daar aan jullie kant,

met even veel nuance en

even veel verdriet

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Reconstructieve taalkunde

 

Hij was van mening dat wanneer

we het wilden hebben over een

vergeten belofte, wij dat best

deden in een vergeten taal.

In de taal die wij samen spraken.

 

 

 

Terugblik

Straks ga ik nog eens kijken naar de leeuwen

zoals ik vroeger deed en met mijn gedachten elders was

en als men mij toen had gevraagd waar dat wel was

dan had ik vast gebruld

 

 

Alstublieft!

"Alstublieft, ik lever hem weer in."

"Ach meneer Harmsen, u gaat dus niet mee met de tijd?"

"Hebt u niet iets invasiever voor onze privacy?"

 

 

Lectuur en interpretatie (oefeningen voor thuis en elders)

 

 

Hij zag in dat miskendheid een manier van zich vergissen is.

 

 

 

 

 

 

 

• Gorter, Lucebert, Kouwenaar, Van Ostaijen en Claus: van wie heb je nog geen enkel gedicht gelezen?
• Welke zijn volgens jou de zeven beste gedichten in deze verzamelbundel?
• Kan je ook zelf een gedicht schrijven in de stijl van Frank Koenegracht?
• Of beter nog, twee!
• Aan wie zou je deze bundel NIET aanraden?
• Tot welke categorie van lezers reken je jezelf?
• mensen die geen revolver dragen
• mensen die vaak aan hun verjaardag denken
• moeders met een overleden kind
• herbebossers
• verflenste vrouwen
• boeren met een wolkje boven
  
  
  

 

Zo zijn de dagen

 

's nachts droom ik van het

keldergat waarlangs ik soms ontsnap

overdag kijk ik wel uit om

iets te zeggen dat ze horen kan

 

 

Kathedraal

 

Ik was toen natuurlijk al eenkennig en ik woonde in een flatje op de twaalfde verdieping met zicht over de stad. In de verte stond een kathedraal en soms dacht ik dat die van plaats was verschoven, want het geloof doet wonderen zegt men toch?

Op een ochtend stond er een vrouw met een grote handtas voor mijn deur.

'Wie bent u?' vroeg ik.

'Ik zoek warmte en onderdak,' zei zij.

'Maar het is warm buiten toch?' zei ik.

Zij ging liggen op de sofa en viel onmiddellijk in slaap. Zij sliep vredig. Na een uurtje maakte ik haar wakker en vroeg nog eens wie zij was, want dat over warmte en onderdak vertrouwde ik niet helemaal.

'Ja, eerlijk gezegd, ik wilde aanpappen met u,' zei zij.

'Aanpappen, met mij? Hier in deze flat ? Dacht u dat echt?' Ik was geschokt.

'Ja, dat zie ik nu ook wel in, hier valt niets aan te pappen.'

'U kan beter gaan voor er dingen gebeuren ,' zei ik. Dat het zo is gelopen lag uiteraard aan mijn eenkennigheid.

'Ik ga al,' mopperde de vrouw. Zij greep haar handtas en ging weg . Ik wist nog steeds niet wie zij was.

 

Daarom

 

Na zeven jaar kwam iedereen terug.

Het was ochtend en de eerste man die

een voet op aarde zette vroeg zich

niet eens af waarom.

De handpop

Ik verneem steeds weer van anderen dat de handpop bijdehand is. Ze vertelt hen de meest wonderlijke dingen. Over wie hun geliefde echt is, over hoe je wanhoop overwint, of over thee drinken. Dingen waar je iets aan hebt.

Tegen mij zegt de handpop niets. Ook niet toen ik nog jong was. Met mij zal wel niets aan de hand zijn, denk ik dan. Mijn geliefde is waarschijnlijk wie ze is, ik hoef mijn wanhoop niet per se te overwinnen, en ik drink meer thee dan wie ook.

Natuurlijk spreekt ze soms wel tegen me. Heel af en toe. Maar dan over de banale dingen. Over wat er niet toe doet.

Onlangs nog, en wat me toen opviel is dat de handpop lispelt. Dat trok mijn aandacht meer dan wat ze zei. Zoals gezegd, tegen mij zegt de handpop niets.

 

 

Stijl

– Wil je dat ik voor altijd van je hou?

– Jij? Hoe dan?

– Geruisloos!

– Is dat jouw stijl?

 

Jan en Ingrid

 

'Maar jan, heb je dan geen enkel geheim voor mij?'

'Neen Ingrid, toch geen dat ik je wil vertellen.'

Het geheim van een goede podcast

Het geheim van een goede podcast zit hem voor een heel stuk in de hardnekkigheid en de openheid waarmee de hosts hun standpunten verdedigen.

"...te Gussinklo, zeg ik je!"

Ter zake (50)

Ik ken de Grote Markt in Brussel vrij goed en als ik me niet vergis kan je daar soms ozon ruiken. Een dier castreren zie ik me daar niet doen. Ook elders niet. Wiskundeleraressen vind ik niet noodzakelijk verleidelijke wezens. Maar om eerlijk te zijn: ik ken er ook geen. Bij een pakje met een rood lint erom heb ik andere verwachtingen dan bij een met een blauw lint. Het lijkt me toch intiemer. Ik geef toe dat ik ook polyester hemden heb. Vragen zijn er om te beantwoorden. Ik ga dus nog maanden door. Ik vermaak me wel hiermee. Nee, een lied over 'helden die over bergen en door dalen trekken' ken ik niet, ik zal het moeten googelen.

 

Over Karel

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'Karel, wat een geluk dat je altijd in jezelf geïnteresseerd bent gebleven. Je treft het maar.'

'Ach, zo evident is dat nu ook weer niet.'

Vannacht kreeg ik een bijzondere opdracht

vannacht kreeg ik de opdracht een tepel te bemachtigen

bemachtig de mooiste tepel van een prinses klonk het

ik reed met mijn fiets tot aan de oever van een slotgracht

en roeide in een rubberbootje tot bij de buitenmuur van een slot toen ik rechts boven mij in de sterren alweer een boodschap las

 

VOUS AVEZ EU LE PRIVILÈGE DE CONNAÎTRE L'AMOUR LE PLUS PROFOND

 

ik glipte ongezien naar binnen en toen

ik had het kunnen weten

stond ik voor een trap naar beneden en de toegangsdeur sloeg dicht

ik kreeg een flauw vermoeden wat mij beneden nog te wachten stond en besloot om voor de eerste keer in mijn leven de waarheid te confronteren

drie dagen later bereikte ik de diepste kerker waar...

mijn god hoe was het mogelijk

ik te maken kreeg met de gevolgen van de daden die ik had gepleegd tijdens mijn jaren van verstand

ik was liever blind geworden

maar die straf werd mij niet gegund

toen ik bij bewustzijn kwam zat ik weer in het rubberbootje en bleek ik aangespoeld op een koud strand onder een andere sterrenconstellatie

 

MAIS VOUS NE VOUS EN ÊTES PAS MONTRÉ DIGNE

 

 

 

Therapie

'Ik was ooit verloofd met het leven.'
'Ja, maar je was te bang om te trouwen.'

 

 

De wacht aan den IJzer (Oorlog 1914-1918)

Even vreesde men dat de IJzer de slachtingen niet kon aanzien en dat hij de plaat zou poetsen. Om dat te vermijden werd hij aan beide oevers stevig bewaakt en hij moest worden neergeschoten bij de eerste poging tot verzet. Achteraf beschouwd heeft men zich nodeloos zorgen gemaakt natuurlijk. De IJzer bleef liggen waar hij ligt en weerspiegelt als weleer.

 

 

Astrologische wagens

Ja, er wordt religieus op afgedongen.
Het zijn geen parels van techniek.
Altijd wat met slang of hond.
Maar hun grote pluspunt is:
je kan zelf de dierenriem vervangen! 

 

 

Hier zit ik dan

de verveel is vaak erger

dan de sterf zo denk ik soms

ik weet niet wie mij zal

vervangen maar als die dag

de zon schijnt weet ik zeker

dat de dingen niet volgens 

plan verlopen zijn

in welk opzicht dat kan ik

u echt waar niet zeggen

maar de liefheb was veel leuker

in een haven dan bij regenweer

De hond

 

Ach, was je maar een koude steen

en ik een oude hond met vlooien.

Dan hadden we andere problemen

en ik zou elders schooien.

 

 

 

Musicus

Eigenlijk wil ik fluiten

maar waar zijn jouw lippen

 

bovendien mis ik de akoestiek

(voor jouw hoge tonen)

 

Ja, al bij al ben ik een 

musicus van niets

Lectuur en interpretatie (oefeningen voor thuis en elders)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ze reden in chique grijze auto's door de straten, ze gingen alle huizen binnen, ze zaten in alle restaurants.
Vaak schreven ze iets op in hun kleine notitieboekjes. Het waren heren die van top tot teen in spinnenwebkleurig grijs gekleed gingen. Zelfs hun gezichten zagen er asgrauw uit. Ze droegen ronde bolhoeden en rookten kleine askleurige sigaren. Ieder had steeds een loodgrijze aktentas bij zich.

 

• Waarom las je it boek eigenlijk?
• Voor wie het niet heet gelezen: wat zijn de moeilijke woorden in de volgende vragen?
• Wat vond je van het concept van de tijdspaarders en hoe ze tijd beïnvloeden? Denk je dat dit een goede metafoor is voor onze moderne samenleving
• Hoe interpreteer je de rol van Momo als protagonist? Wat maakt haar zo uniek en krachtig, ondanks haar eenvoud?
• Hoe zie jij de relatie tussen tijd en geluk zoals het in het boek wordt uitgebeeld? Denk je dat de boodschap van Ende vandaag nog relevant is?
• De schildpad Cassiopeia speelt een belangrijke rol in het verhaal. Wat denk je dat ze symboliseert en hoe draagt ze bij aan de reis van Momo?
• Welk effect hadden de Grijze Mannen op de samenleving in het boek? Zie je parallellen met moderne fenomenen, zoals werkdruk of technologie?
• Wat betekent de 'tijdbloemen' metafoor voor jou? Hoe zou je dit beeld toepassen in je eigen leven?
• Hoe vond je het einde van het boek? Denk je dat het een bevredigende conclusie gaf? Waarom wel of niet?
• Gelooft u werkelijk dat een boek de wereld kan veranderen? En is het met dit boek dan gelukt?
  
  
  
  
  
  
   
  
  

 

Mijn pijnpunten

Trouwe lezers hebben het vast al gemerkt: ik heb veel pijnpunten. Laat ik daar dan niet langer geheimzinnig over doen. Ziehier een overzichtje van de minst belangrijke! 

 

Een nieuw initiatief!

Ik speel met de gedachte om een brievenbus te maken waarin u brieven kan versturen naar een onbekende. Het principe – vanuit uw standpunt bekeken – is eenvoudig. U schrijft een brief – dat kan op zich wel moeilijk zijn –, steekt hem in een lege omslag die u daarna dichtplakt, en u post hem in de 'Brieven naar een onbekende' bus. Ik haal hem eruit, schrijf een willekeurig adres op de omslag en stuur hem naar die onbekende geadresseerde. Ik ga ervan uit dat weinig mensen de moed hebben of de tijd willen vrijmaken om aan dit initiatief deel te nemen, dus maakt u zich geen zorgen, de kans is klein dat u zo'n breif ontvangt. Het zou wel een goedkope hobby voor me zijn.

 

 

 

Retrospectieve

 

Ook deze meisjes droegen later

hoogstwaarschijnlijk wel heel waardig

het lot van hun man en kregen daar

weinig voor terug 

behalve dan misschien

met wat geluk 

een retrospectieve

in een provinciaal cc

want zeg nu zelf, 

zijn ze niet fotogeniek?

 

 

Mietje Brood

 

Kijk,

hier zien wij Mietje Brood

of geef haar een andere naam

zo u wil

altijd omkijkend

alsof er alleen maar daar gevaar loert

 

al weten wij toch beter

 

 

 

 

Ter zake (49)

 

Het lijkt aanlokkelijk, maar uiteindelijk denk ik niet dat ik aard op een woonboot. Met mensen die mij vertellen dat ze de ene helft van het jaar in het zuiden van Frankrijk (of gelijkaardige streken) verblijven en de andere helft hier heb ik het altijd wat moeilijk. Zij verbergen iets, denk ik dan, volkomen zonder reden waarschijnlijk. Maar ik denk het toch maar. Wat is er, per slot van rekening, zo verschillend aan de mensen daar en de mensen hier? Als ik op kleine kinderen pas, dan behandel ik hen als volwassenen. Dat vinden zij het leukst. Als ik een strootje mag trekken, dan maakt het mij niet uit welke kleur dat strootje heeft. Ook bij mensen met een overdreven liefde voor bomen houd ik mij op de vlakte, al ben ik geen boom van een kerel. Als ik echt moet kiezen tussen een lang verblijf in een ziekenhuis (mét de kans dat ik het niet overleef) en een lang verblijf in de gevangenis (met de zekerheid dat ik vrij kom) dan hangt mijn keuze af van de afdeling waar ik terecht kom. Ik doe bijzonder weinig om gezond te blijven, en ik ben zeker geen lid van verenigingen of clubs die een gezond leven als doel hebben. Ik heb nog nooit taartjes gebakken die naar vis smaken, maar ik heb er al wel gegeten die zo smaken. Zoals de dingen nu lopen denk ik dat ik zal sterven zonder alles af, of goed te kunnen maken waar ik bij betrokken ben of was. Ik hoop dat mijn leven zin heeft gehad. Mij lijkt soms van niet. Ik denk dat veel mensen zich deze vragen niet stellen. En als ze zich die vraag stellen, dan denk ik dat het antwoord dikwijls niet helemaal eerlijk is. 

 

 

Jan en Ingrid

 

'Waarom kan jij niet gewoon gelukkig zijn met wat je hebt Ingrid. We hebben toch geen kanker!'

'Nee Jan, maar dat kan nog altijd komen.'