Op zekere dag maakte ik weer ruzie met mezelf. Het was lang geleden. Razend van woede en verdriet (Waarom toch altijd ruzie?) stuurde ik mezelf weg, met de woorden ‘Laat je nooit meer zien!’ of 'Scheer je weg!'. Op pad verloor ik mijn oude pet. Ik holde er nog een even achteraan om ze te pakken, maar ik viel en rolde in de goot. Ik stootte mijn hoofd tegen de stoeprand en ik hoopte dat ik nog achter me aan zou komen om het goed te maken of om mij op z’n minst weer op de been te helpen en me een goede reis te wensen, maar dat gebeurde niet Ik verloor alle in mezelf en zocht alle antwoorden in een regenboog of in de wolken Zo komt het dat ik mezelf niet meer heb en alles alleen moet oplossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten