Na de verdwijning van de roezemoezer kon je een speld horen vallen. Bij wijze van spreken, want die viel niet. Uiteraard. Anders had ik het wel gehoord. Ik was er wel op bedacht. Even. Want lang hou ik zoiets niet vol. En toen even later de harmonie passeerde was het momentum helemaal voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten