Sprookjestaal

 

 

 

 

 

 

 

- Wat spreekt u nu?
- Sprookjestaal
- Sprookjestaal?
- Ja, die is zo rechtuit.
- Waarheen dan?
- Naar de zin zou ik durven zeggen.
- De zin, ja, u durft.
- Sprookjestaal heeft ook tal van accenten!
- Accenten?
- Zeker. Van hoog tot laag en langgerekt.
- U spreekt het vlot.
- Dank u.

De eerste “Internationale goedbewaarde geheimen”-dag

Gisteren zou het de eerste “Internationale goedbewaarde geheimen”-dag zijn geweest. Het feit dat dit pas vandaag bekend raakte bewijst dat een en ander voortreffelijk is verlopen. Voor de toekomst zouden nog meer landen hun werking hebben toegezegd. (Anon.)

 

De roezemoezer en het momentum

Na de verdwijning van de roezemoezer kon je een speld horen vallen. Bij wijze van spreken, want die viel niet. Uiteraard. Anders had ik het wel gehoord. Ik was er wel op bedacht. Even. Want lang hou ik zoiets niet vol. En toen even later de harmonie passeerde was het momentum helemaal voorbij.

Saluut!

Mijn buurman is zelfstandig saluutschutter en laat zich inhuren voor al wat een saluutschot (een of meer) heeft verdiend. Ik heb er ineens eenentwintig besteld. Allemaal met scherp. Want dit keer meen ik het, je verdient ze allemaal!

Rood met witte stippen

Het verdwijnen van zakdoeken, rood met witte stippen, komt al wel eens voor. Vroeger vaker dan tegenwoordig. Het verdwijnen van alleen de stippen is veel zeldzamer. En ronduit mysterieus. Ik heb het nog nooit meegemaakt. Ook in mijn kennissenkring is er nog geen gewag van gemaakt.

Jan en Ingrid tegenwoordig

 

 

 

 

 

 

 

 

- Het was vroeger toch véél leuker om normverleggend te zijn.
- Bedoel je toen wij het over seks en feminisme hadden in discussies?
- Ja.
- Wat is er nu dan minder leuk?
- Ik heb de indruk dat men het tegenwoordig meent!
- De hemel behoede ons.

Gestopt

- Ik wil niet meer.
- Wat wil je niet meer.
- Dat weet je wel.
- Dat weet ik niet.
- Wat weet je niet dan?
- Dat moet jij maar zeggen, jij wil toch niet meer?
- Dan weet je het toch?
- Dat zeg ik niet.
- Maar ik wil dat jij het zegt. Dat begrijp je toch?
- Ik wil het niet.
- Hoe moet het dan verder?
- Het is toch allang gestopt?!

Boscorpulentie

 - Kom ik in een bos. Word ik ineens twee keer zo dik!
- Ja, boscorpulentie hè.
- Boscorpulentie?
- Yep, niets aan te doen. Als ik u was bleef ik er weg.
- Wat sneu. Maar goed, voor de rest ben ik gezond.
- Mooi. Zelf heb ik alleen maar last van zeemagerte.

Met de pan op tafel

 

 

 

 

 

Daar hoorde ik ineens een plotse knal en een zwerm hete pixeltjes vloog mij aan. Ik zette het op een lopen, sprong over heinde en verre, en wrong mij tussen hoop en wanhoop om tenslotte net op tijd de deur achter mij dicht te slaan. Thuis. Hier stond reeds de pan op tafel. Iets had mij kunnen overkomen, dat wist ik wel zeker. Toen gebeurde iets onvoorziens.

Epitaaf

 

 

 

 

 

 

 

Het is duidelijk dat
ik als accordeon zal
wederkeren: veel lucht
en weinig klank.

En ik val zeker weer op iemand met te dikke vingers

Het begin van een lange dag

 

 

 

 

 

 

 

Op een ochtend toen ik een kiezel uit mijn zak haalde om hem schielijk te laten vallen als niemand het zag veranderde hij in een groot rotsblok. Voor ik van de schrik bekomen was, was het al verderop gerold waar het op mij ging zitten wachten. Toen ik rechtsomkeer maakte voelde ik de grond onder mijn voeten trillen. Het was nog altijd ochtend. Het begin van een lange dag.

Hoe?

 Thans overweeg ik een 

verplaatsing naar andere regionen

met of zonder toestemming.

De wind zit goed,

ik spreek de taal,

en ik heb schoeisel.

Rest mij nog één vraag:

Hoe ga ik gebukt?

Rechtlijnigheid

 

 

Ik heb nu wel een heel lange periode van rechtlijnigheid gekend, maar zie, ik kan weer kronkelen!