'Toe Jan, leg je arm over mijn schouder, dan zien ze dat je van me houdt. En trek je buik in'
Zodra de heren Y. en Z. snapten dat zij niet zelf moesten werken om rijk te worden, besloten zij om in de plannen van X. te investeren. De gevolgen kennen wij inmiddels.
Ja! Deze belangrijke episode in de geschiedenis van de allerlaagsten werd ook vaak "Kerstening" genoemd. Wat de vraag doet rijzen hoe Kerstmis er voor de gekoloniseerden doorgaans verliep. Vragen waar zelfs nu slechts met mondjesmaat een antwoord op komt.
Hier zien we twee bwana's in vol ornaat kerstenend actief.
Ik kreeg de dronkaard op de een of andere manier boven. Hij deed zijn best om mee te helpen maar zijn benen waren van rubber en hij viel telkens in slaap midden in een verontschuldigende zin. Ik deed de deur van het slot en sleepte hem naar binnen en legde hem languit op de lange bank, gooide een reisdeken over hem heen en liet hem weer in slaap vallen. Een uur lang snurkte hij als een postpaard. Toen werd hij opeens wakker en wilde naar de wc. Toen hij terugkwam tuurde hij me aan, met tot spleetjes geknepen ogen, en wilde weten waar hij in godsnaam was. Ik zei het henm. Hij zei dat hij Terry Lennox heette en dat hij in een appartement in Westwood woonde en dat er niemand op hem zat te wachten. Zijn stem was helder en lalde niet.
Ik voel mij heel waarschijnlijk veel te verantwoordelijk voor mijn doen en laten, en ik wil dat heel graag overstijgen. Levensverzekeringen, zoals ze nu bestaan vind ik in se oneerlijk. Ja, ik ken iemand bij wie ik eender wanneer met de deur in huis mag vallen en het dan hebben over om het even wat. Alleen, ikzelf kan het nooit over om het even wat hebben. Ik streef naar orde, maar het blijft een gevecht. Nee, ik sta helemaal niet stil over welke kleuren al dan niet passen in en buiten huizen. Ik vind naaldwouden minder gezellig dan loofwouden. Ik ben nog nooit in de wilde natuur geweest. Ik doe het niet vaak, maar eigenlijk kan ik best wel goed dingen weggooien. Ik heb nog maar één keer iets teruggehaald wat ik eerder heb weggegooid. En daarna besloot ik om het toch maar weg te gooien. Ik had daar geen probleem mee. Maar doorgaans denk ik: 'Weg is weg.' Indien ik een ander mens was dan zou ik andere dingen weggooien. De meeste mensen zijn niet bereid om zomaar te veranderen. Als mijn oogleden zouden wegrotten, dan weet ik niet wat ik zou doen. Zelfmoord is zeker een optie.
Het was pas bij zijn aankomst en officiële intrede dat Leopold merkte hoeveel Belgen een hoed droegen. Houden zij iets voor mij verborgen? Vroeg hij zich af.
Ik ken niemand die ooit heeft geprobeerd om op een ei te staan en te kijken of het breekt, in welke richting het ei ook wordt gelegd. Slot Cars, van die kleine elektrische race autootjes die rondrijden, of rondreden (?) op een plastic circuit met een groeven erin heb ik in jaren niet meer gezien. Zijn ze nog in de handel? Ik vrees dat dit ook weer zoiets is dat is verworden tot een dure hobby voor mannen die niet precies weten dat er zinniger dingen te doen zijn in de samenleving. Het al dan niet uitsterven van planten- en diersoorten is een onderwerp waar ik me niet meer mee bezig houd, ik denk dat het te laat is voor echte maatregelen en ik geloof niet dat onze politieke en andere leiders om welke reden dan ook in staat zijn er nog iets wezenlijks aan te doen. Doe mij maar de korte pijn dan en laat de natuur maar zo snel mogelijk zijn ding doen. Het seizoen is weer aangebroken, maar om eerlijk te zijn: ik heb niet veel op met de traditie van wenskaarten. Of ze digitaal of van echt papier zijn maakt mij niet uit. Als ik mag kiezen dan krijg ik liever een uitstekend paar schoenen dan een koffer van de allerbeste kwaliteit. Ik deed het vroeger wel eens, een pluimpje van een vogel in mijn mond steken. Ik ben ervan overtuigd dat er een vast percentage mensen is dat krankzinnig is. Alleen, de definitie van krankzinnig hoort beter te worden omschreven. Het verbaasd mij wel dat veel meer mensen krankzinnig zijn dan ik vroeger dacht.
Wanneer Vera Markovitsch, een rijzende ster in de kunstwereld, niet komt opdagen voor haar interview met Lambik, gaat hij samen met Suske en Wiske naar haar atelier. Vera is niet huis en het lijkt of ze halsoverkop vertrokken is. Of werd ze gekidnapt? Suske, Wiske en Lambik starten zelf een onderzoek, want veel hulp van de politie krijgen ze niet. Die heeft namelijk andere kopzorgen: de Tour de France komt naar Parijs! Niet iedereen is trouwens zo opgetogen over de zoektocht van onze vrienden. Integendeel! Stiletto's worden opengeklapt, Colts .45 geladen...