Hoe ik mij voelde

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik voelde me geflest.

 

 

Faciale lectuur

 

Faciale lectuur, een van mijn grote talenten, stelde mij in staat te weten wat er in haar briefje stond. Uiteraard viel alles te herleiden tot eenzaamheid. Meer dan tot een zucht naar geldelijk gewin.

 

 

 

De aankomst

Boven aangekomen werd ik met een uitgestoken hand verwelkomd. Ik verbaasde me over zoveel menselijkheid. Waarom zo vriendelijk. In plaats van dat hij op zijn hoede was en zou willen dat ik zo snel mogelijk opkraste. Hoe paste dit in al mijn eenzaamheid?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"De vijf" en de revolver van de eenzame

‘Hemeltje lief, George! Kijk wat Timmy gevonden heeft.'

George knielde. ‘Een revolver,’ zei ze. ‘Die is vast van een eenzame die hem hier is kwijtgeraakt.’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij de buren

‘Ik wil af van mijn eenzaamheid.’
‘Pardon?’
‘Ik wil af van mijn eenzaamheid.’
‘Ja, ik hoorde je wel, wil je dat ik je liefde geef?’
‘Nee, ik wil gewoon af van mijn eenzaamheid.’
‘O, van je eenzaamheid. Ja, dat kan.’
‘Ja?’
‘Dan moet je bij de buren zijn, die kunnen je helpen.’

Het verbaasde me, wat had ik nu met eenzaamheid?

 

 

 

Over eenzaamheid

 Laten we ons niet vergissen: eenzaamheid kent vele vormen.

 

De hoorbaarheid van eenzaamheid

 

De allereerste experimenten inzake de hoorbaarheid van eenzaamheid werden uitgevoerd in 1874. De resultaten waren niet eensluidend, maar ik vermoed dat als we ze vandaag zouden herhalen – met hedendaagse meet- en afluisterapparaten – er misschien concrete stappen kunnen worden gezet in het onderzoek naar een remedie.

 

Kerstster

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wegens een gebroken hart kan de performance van Tante Annemie “Over de val en het leven op aarde van een kerstster” dit jaar niet doorgaan. Wie reeds tickets heeft gekocht, kan deze vanaf volgende week omruilen. Wij wensen Tante Miep veel sterkte.

 

 

-->

 

 

De uitgang van de wereld.

Ter zake (62)

Neen hoor, ik mis de Tab toets helemaal niet, dat was altijd een heel gedoe. Ik zie het wel zitten om regelmatig een gratis levering printerinkt te ontvangen. Het verbaast me dat men de gekte in de samenleving zo onderschat. Ik heb me nog nooit afgevraagd of een nijlpaard zweet. Tussen kersen en aardbeien zal ik altijd kersen kiezen. Ik denk vaak dat he de laatste keer is dat ik ze eet.

 

 

Bang

 

Destructo de clown zei: 'Kom kinderen, nu roepen we allemaal:

 BANG!!!'

 

In zee?

 

Of op het strand? 
Ze had het niet gepland? 
Ook binnen kon ze staren.

 

Blije dag

 

Ik herinner mij een minder blije dag. De dag waarop ik jou...

 

 

De boekwinkel op vrijdag

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In het in menig opzicht onderschatte boek De boekwinkel op vrijdag gaat het op zeker ogenblik over een kappa "die zeker een aarsbolletje uit je anus" haalt. Dit klinkt vrij cryptisch, toch vond ik toevallig een afbeelding waarop het moment net voor die bijzondere gebeurtenis wordt afgebeeld!

 

 

 

Goedkoop design

 

Annemie vond het best wel origineel, maar echt lekker zat het toch niet.

Ze deden het voor de toekomstige generaties.

Zo gebeurde het van tijd tot tijd dat de burger een vluchtige blik werd vergund op de toekomst die  — althans volgens de officiële verklaringen — schitterende genoegens en ongekende voorspoed in het vooruitzicht stelde. Men verzekerde hem dat de generaties ná hen niets te kort zouden komen, dank zij het onwankelbare beleid dat heden ten dage werd gevoerd. Op welke wijze de autoriteiten erin slaagden dergelijke rooskleurige verwachtingen te rechtvaardigen, bleef een kwestie die, uit voorzichtigheid en niet uit schaamte, zelden aan een nader onderzoek werd onderworpen.

 

Landschap

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'Ach ja... zo'n landschap. Je hebt het snel bekeken, toch?'

 

 

Het been

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'Is dit het? Is het dit wat je mij wilde tonen, Jan? Een vrouwenbeen. Wat is hier nu bijzonder aan? Ik heb er zelf twee.'

 

 

Gezelligheid

 

 

 

 

 

 

 

Voor zij die het niet kenden voorzagen we bijeenkomsten waar men er langzaam aan kon wennen. Één van de oefeningen was dat men het woord minstens twee keer per sessie gebruikte in een gesprek. 

'Gezellig hè!' 

Tegenwoordig worden dit soort activiteiten niet langer gesubsidieerd.

 

 

Op doorreis

 

'Meneer, was u dat vannacht in de kamer van mijn mama?'

 

Ter zake (61)

 

Ja, ze zien er doorgaans heel gezond uit, maar ik ben niet jaloers op het lichaam van een bouwvakker, en al helemaal niet op dat van een politicus. Ik zou best wel willen lijken op een boswachter. Van een bezoek aan de kapper word ik altijd opgewekt. Curling vind ik een fijne sport om naar te kijken. Van munitie heb ik totaal geen verstand. Ik hark graag herfstbladeren bij elkaar. Ik kan me niet herinneren of ik deze vraag al eerder heb beantwoord, maar in bed ben ik eerder het rustige, opbouwende type. Verdere details zal ik u besparen.

Wat schrijfgerei betreft ben ik erg kieskeurig: het moet goed in de hand liggen, niet te dik zijn en soepel over het papier glijden. Ik heb al meerdere keren een inwendig onderzoek van mijn maag- en darmkanaal ondergaan. Het openbreken van een aardewerken spaarpot vol geld heeft me al vroeg geleerd dat alles vergankelijk is,  zeker wanneer iemand dat geld te pakken krijgt die er geen recht op heeft.

Ik draag altijd schoon ondergoed, al hoeft het niet gloednieuw te zijn. Ik heb nog nooit gebruik gemaakt van de diensten van een pedicure of manicure. En het is decennia geleden dat ik een milkshake heb gedronken.

 

 

Onder ons

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'Nu even onder ons!'

'...'

'...en niet naar beneden kijken.' 

Telepathie?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'Nee zwijg maar, ik kan het al raden.' 

 

 

En plein public

 

Hoe wij, blije mensen, ons "en plein public gedragen" gaat u, buitenstaander, niets aan, maar gaat u er maar van uit dat wij allen samen deel uitmaken van iets dat als kunst kan worden beschouwd.

 

 

Jean

 

Ja hoor, dat kon Jean wel.

 

 

Juan

Op zoek naar het geluk was Juan zich doorgaans niet bewust van de puinhopen die hij achter zich liet.

Het beloofde land

Na een tocht vol ontberingen bereikte ons kleine gezelschap eindelijk het mythische Vlaanderen; het beloofde land, waarvan generaties reizigers in eerbiedige bewoordingen hadden gesproken. Hier, zo hadden wij gehoopt, zouden wij een nieuw leven kunnen opbouwen, vrij van het stof en de zorgen die ons tot dan toe hadden achtervolgd.

Wij staken de brede rivier over, waarvan het water als gesmolten zilver langs onze benen stroomde, en zetten voet op de uitgestrekte vlakte aan de overzijde. Daar, op veilige grond, besloten wij onze tenten op te slaan en de nacht in rust door te brengen. Voor het eerst in vele maanden konden wij de vermoeidheid uit onze lijven laten wegtrekken en ons verheugen over de eenvoudige geneugten van het bestaan.

Bij het eerste licht van de ochtend trokken wij landinwaarts. Het land lag vredig voor ons, als een vriendelijke metgezel die wij nog moesten leren kennen. Vier dagen lang ging onze weg door stille velden en langs zacht ruisende bossen, totdat wij eindelijk de eerste Vlamingen ontmoetten. Zij begroetten ons op de wijze die wij uit talloze verhalen kenden, een gewoonte zo eigen aan dit volk dat wij wisten dat zij ons, hoezeer wij ons ook zouden inspannen, nooit volledig eigen zou worden:

 

Eindelijk...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'O Jan, hoor je dat?'

'Ja, Cuando cuando cuando! 

 

:-)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'Cuando, cuando, cuando?'

Hij

'Hij zei dat hij dat varkentje wel eens zou wassen, maar je kent hem wel hé, zo onderhand.'